Kiedy lekarz kupuje swój pierwszy aparat USG, zwykle nie ma pojęcia, jakie trudności spotkają go w momencie jego uruchomienia. No bo niby co w tym trudnego – wystarczy włączyć aparat, przyłożyć sondę do ciała pacjenta – i wszystko staje się jasne. Niestety, po uruchomieniu aparatu pojawia się obraz przypominający ten z mocno zużytego, czarno-białego kineskopowego odbiornika telewizyjnego (kto je jeszcze pamięta?), a widoczne na pulpicie przyciski i pokrętła straszą obco brzmiącymi nazwami, często świecąc złowrogo różnymi kolorami (ryc. 1). Wtedy rodzi się frustracja, lekarz patrzy bezradnie w szary ekran, nie wiedząc, jak sobie poradzić z ujarzmieniem swojego nowego nabytku. Instrukcje obsługi są zwykle pisane ciężkim, rozwlekłym i trudnym do zrozumienia językiem, często jest to tłumaczenie z obcego języka wykonane przez osobę niezwiązaną z medycyną.

Wprowadzenie do użytkowania aparatu USG przez niedoświadczonego w tej technice diagnostycznej lekarza wcale nie musi być takie trudne. Można dość szybko zrozumieć zasady obsługi pulpitu sterowniczego, stosując prosty podział funkcji aparatu USG. Stąd pomysł na ten artykuł.

Co to znaczy „dobry obraz USG”?

Nie ma obiektywnego miernika „dobroci” obrazu. Jest to subiektywna ocena dokonywana przez człowieka w oparciu o własne preferencje postrzegania rzeczywistości. Wielokrotnie miałem okazję przysłuchiwać się, jak lekarze przekonywali się wzajemnie, że ten aparat jest lepszy niż tamten, bo „lepiej obrazuje” tkanki. To prawdopodobnie oznacza, że postrzeganie struktur anatomicznych na tym aparacie odpowiada bardziej tej osobie, innymi słowy – w jej głowie ten obraz bardziej przypomina rzeczywisty obraz anatomiczny.

Oceniając obraz USG, dość szybko można zauważyć, że oprócz optymalizacji obrazu, o której będzie za chwilę mowa, istnieje również specyfika obrazu charakterystyczna dla poszczególnych firm. Dlatego większość osób, które wymieniają ultrasonograf, k...