Temat numeru: choroby mięśni
Miopatie – rzadkie choroby popularnych ras psów i kotów
lek. wet. Tomasz Monowid
lek. wet. Aneta Bocheńska
dr n. wet. Miłosława Kwiatkowska
dr hab. Andrzej Pomianowski, prof. UWM
Celem hodowli zwierząt towarzyszących było uzyskanie u danej rasy pożądanych cech, dawniej głównie użytkowych, obecnie coraz częściej eksterieru. Określone zabiegi hodowlane, między innymi chów wsobny, sprzyjają powstawaniu i utrzymywaniu się w populacji chorób dziedzicznych. Choroby mięśni nie są rozpowszechnione u psów i kotów, stanowią jednak dość znaczny odsetek chorób wrodzonych.
SUMMARY
Myopathies: Rare diseases of popular breeds of dogs and cats
Myopathies are uncommon diseases of companion animals but are widespread as hereditary conditions among some dogs’ and cats’ breeds. They usually manifest at an early age with exercise intolerance, muscle weakness and atrophy. A variety of testing methods (ex. EMG, NCV, CK) are available for veterinary physicians to use in order to confirm the presence of a muscular disorder. It is usually the histopathological examination of muscle tissue that gives the ultimate answer about myopathy etiology. This article describes selected breed-specific muscle diseases.
Key words: breed, myopathy, muscle dystrophy, exercise intolerance
Objawy wrodzonych miopatii występują przeważnie już u młodych zwierząt. Najczęściej są to brak tolerancji wysiłkowej i zanik mięśni. Pomocnymi narzędziami w rozpoznaniu choroby mięśni są badania takich parametrów krwi jak aktywność kinazy kreatynowej (CK – creatine kinase) i aminotransferazy asparaginianowej (ASPAT) oraz stężenia elektrolitów. W bardziej wyspecjalizowanych pracowniach można wykonać elektromiografię (EMG) i elektroneurografię (NCV – nerve conduction velocity) (ryc. 1, 2). Mimo to do dnia dzisiejszego ocena histopatologiczna mięśni pozostała ostatecznym i rozstrzygającym badaniem w rozpoznawaniu i różnicowaniu miopatii. Dla lekarza weterynarii wiedza, że u danej rasy miopatia może być wrodzona, stanowi istotny punkt w planowaniu dalszego rozpoznawania choroby. Niniejszy artykuł ma przybliżyć wybrane choroby mięśni, które występują u rasowych zwierząt towarzyszących.
Dziedziczna miopatia labrador retrieverów i centralno-jądrowa miopatia labrador retrieverów
Choroby te są omawiane razem ze względu na zbliżony przebieg kliniczny. Objawy pojawiają się już w drugim tygodniu życia, w równym stopniu u samców i samic. Charakteryzują się postępującym zanikiem mięśni, a w dalszym przebiegu zaburzeniami odruchów ścięgnowych. Między drugim a piątym miesiącem u chorych zwierząt można stwierdzić uogólnioną słabość nerwowo-mięśniową i brak tolerancji na wysiłek. Przebieg tej miopatii jest łagodniejszy w porównaniu z dystrofią mięśniową i zwierzęta dożywają wieku dorosłego w zadowalającym komforcie życia (ryc. 3).