Mity w żywieniu psów i kotów były, są i będą, zmienia się tylko ich treść w miarę nabywania bardziej szczegółowej wiedzy związanej z tym tematem. Przez lata wyklęty ziemniak powrócił w glorii jako składnik diet hipoalergicznych, a ekstrudowane karmy znalazły się pod pręgierzem z powodu szkodliwości glutenu, kukurydzy, nadmiaru zbóż, konserwantów, braku „świeżego mięsa” itp., itd. Konfrontując temat mitów z tym, co zwierzęta dostają do jedzenia i są w stanie strawić, nie musimy się obawiać wyczerpania tematu przez długie lata.

Współczesny rynek zoologiczny jest wyzwaniem zarówno dla lekarzy weterynarii, jak i dla producentów karm dla psów i kotów. Wiąże się to głównie z licznymi trendami, jakie pojawiają się w aspekcie żywienia lub tzw. „zdrowego” żywienia. Dieta domowa przeszła w bardziej uprzemysłowioną formę – karmę komercyjną, choć niektórzy właściciele psów preferują dietę wegetariańską czy karmę surową. Pokarmy produkowane na skalę przemysłową także podlegają sukcesywnym zmianom – wysokowęglowodanowe, kukurydziane (energetyczne i równocześnie tanie) karmy suche są wypierane przez wysokobiałkowe (ze „świeżego mięsa”) karmy bio, eko, holistyczne. Praktycznie większość karm dostępnych na rynku zoologicznym jest definiowana przez producentów jako Premium lub Super-Premium, a właściciele zwierząt są bombardowani informacjami na temat wysokiej wartości karm – wysokobiałkowych, wysokomięsnych, bezglutenowych itp. Prof. E. Kienzle upatruje w tym swojego rodzaju hipokryzję, wskazując z jednej strony na obserwowaną u ludzi potrzebę ograniczania zabijania zwierząt rzeźnych i spożywania ich mięsa, a z drugiej na jednoczesne wprowadzanie wysokomięsnych produktów dla wszystkich domowych pupili (12).

Pies jest zwierzęciem względnie mięsożernym, należącym do grupy drapieżników (Carnivora), rodziny psowatych. Porównując zapotrzebowanie psa i wilka na składniki odżywcze, należy wziąć pod uwagę, jak odmiennie są/były one karmione przez szereg lat ...