Zmiana normalnej aktywności oraz niechęć do ruchu to typowe objawy chorób kończyn. Są to jednak objawy nieswoiste, gdyż wraz z posmutnieniem i utratą lub zmniejszeniem apetytu poprzedzają zdecydowaną większość innych chorób występujących u tego gatunku. W związku z tym w wypadku zaobserwowania zmniejszonej aktywności należy przeprowadzić pełne badanie kliniczne wraz z wywiadem i obserwacją zwierzęcia. Postępowanie takie w większości przypadków pozwala sprecyzować, czy wyżej wymienione zmiany zachowania wynikają z procesu chorobowego toczącego się w obrębie kończyn czy też z innych przyczyn ogólnych, np. chorób metabolicznych albo wyniszczających (nowotwory i inne).

W wątpliwych przypadkach konieczne może być przeprowadzenie badań dodatkowych, takich jak badania morfologiczne i biochemiczne krwi, badanie moczu czy badania obrazowe (RTG, USG, tomografia). W nielicznych przypadkach, gdy postępowanie takie nie prowadzi do ustalenia ostatecznego rozpoznania, wykonanie badań dodatkowych jest niemożliwe (brak odpowiedniego sprzętu diagnostycznego) albo utrudnione (ograniczone możliwości finansowe właścicieli) oraz gdy czas oczekiwania na ich wyniki jest zbyt długi (badania patomorfologiczne), należy podjąć wstępne leczenie objawowe i podtrzymujące. Nieraz efekt działania podanych leków, mimo braku wstępnej diagnozy, ułatwia dalsze postępowanie diagnostyczne i prowadzi do ustępowania pierwotnych objawów chorobowych.

Przyczyny zaburzeń poruszania się

Generalnie przyczyny problemów lokomotorycznych można podzielić na pierwotne, tj. związane z procesem chorobowym toczącym się bezpośrednio na terenie kończyn, oraz wtórne, wywołane zaburzeniami narządów odpowiedzialnych za główne procesy życiowe (...

Przyczyny pierwotne

Do pierwotnych przyczyn zaburzeń w poruszaniu się zaliczamy przede wszystkim stany zapalne mięśni, stawów i kości oraz urazy. Niejednokrotnie przyczyny te występują łącznie – w wyniku urazu mechanicznego (np. pokąsania) dochodzi do przerwania ciąg...