Intubacja poprzez dostęp uzyskany drogą faryngostomii jest wskazana, kiedy pacjent poddawany jest zabiegom naprawczym po złamaniach trzewioczaszki wymagających przy nastawieniu kontroli zgryzu oraz gdy dostęp do jamy ustnej musi być swobodny. Faryngotomia to chirurgiczne nacięcie sklepienia bocznego gardła na potrzeby intubacji lub wprowadzenia sondy do dokarmiania. Bezpośrednio po zabiegu rurka dotchawicza jest usuwana, a rana zaszywana. Faryngostomia służy do podobnych celów jak powyżej, ale otwór dostępowy pozostaje na dłuższy czas. Wykonanie faryngotomii jest opisane krok po kroku.

Są okoliczności, w których należy wprowadzić rurkę dotchawiczą albo sondę pokarmową z pominięciem jamy ustnej. Ogólnie rzecz biorąc, są dwa podstawowe wskazania – gdy zabieg szczękowo-twarzowy lub stomatologiczny wymaga kontroli zgryzu, a sam obszar jamy ustnej jest konieczny dla swobodnego przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego, bądź gdy stan jamy ustnej albo obecnych w niej struktur uniemożliwia normalne oddychanie (1).

Urazy trzewioczaszki, obrzęk gardła i tylnej części jamy ustnej, potrzeba odżywiania poprzez sondę to najczęstsze sytuacje wymagające dostępu do gardła lub dróg oddechowych od strony zewnętrznej. Zabiegi na podniebieniu (na przykład rozległe rozszczepy lub guzy podniebienia miękkiego) to również okoliczności, w których warto skorzystać z takiej metody intubacji (ryc. 1-4).

Zgodnie z nazewnictwem chirurgicznym można wyróżnić dwie procedury operacyjne o takim przeznaczeniu – faryngotomię i faryngostomię. Jeżeli potrzebny jest krótki dostęp do gardła, na przykład tylko do intubacji w trakcie zabiegu, po którym zaraz po wybudzeniu usuwa się rurkę, wykonuje się faryngotomię. Natomiast jeśli dostęp do gardła służy dłuższej intubacji lub przez otwór wprowadza się sondę pokarmową, wtedy mamy do czynienia z faryngostomią (2).