Małe zwierzęta
Czy trichogram może być przydatny w diagnozowaniu zaburzeń zachowań u psów i kotów?
lek. wet. Agnieszka Janeczek1
dr n. wet. Joanna Dawidowicz2
Jednym z dobrych przykładów obrazujących przydatność interdyscyplinarnego współdziałania lekarskiego są dermatozy o podłożu psychogennym. Ze względu na dużą różnorodność obrazu klinicznego tych chorób, stosunkowo często pozostają one nierozpoznane lub przeciwnie – są diagnozowane zbyt pochopnie.
Summary
Behavioural aspects of skin diseases. Can the trichogram be useful in diagnostic work-up of animal behavioural disorders?
It is not uncommon in everyday practice that a patient is diagnosed and treated much more efficiently thanks to the collaboration of different specialists. Unfortunately, this is not always possible. Psychogenic dermatoses are an excellent example showing the utility of this interdisciplinary medical co-operation. Because of complex clinical presentation, these diseases are quite often underdiagnosed or diagnosed too often. It has to be underlined that skin lesions in the course of some psychodermatoses and some skin diseases look very similar (e.g. non-inflammatory alopecia in allergic cats). Accordingly, reliance only (or mainly) on our medical intuition is not advised. The diagnosis of psychogenic dermatoses is a diagnosis of exclusion. The only way to do it properly is to go step by step through dermatological and behavioural diagnostic protocols.
Key words: psychogenic dermatosis, behavioural disorders, flank sucking, trichogram
Trzeba podkreślić, że wygląd zmian skórnych w przebiegu niektórych zaburzeń zachowania oraz określonych pierwotnych chorób skóry bywa identyczny (np. niezapalne wyłysienia towarzyszące alergiom u kotów). Dlatego też w przypadku podejrzenia psychodermatozy nie jest wskazane, by polegając wyłącznie na lekarskiej intuicji, diagnozować zaburzenie „na skróty”. Przeciwnie, diagnostykę choroby skóry o podłożu psychogennym należy traktować jako typowe „rozpoznanie przez wykluczenie”. Jedyną drogą postawienia trafnej diagnozy jest w tym przypadku metodyczne pokonanie wszystkich etapów badania dermatologicznego oraz behawioralnego.
W praktyce klinicznej każdy lekarz weterynarii ma okazję obserwować nieprawidłowe zachowania swoich pacjentów. Mogą one wynikać chociażby ze stresu związanego z samą wizytą w gabinecie weterynaryjnym lub też z bólu bądź dyskomfortu towarzyszącego różnym chorobom. Ponadto u części pacjentów nieprawidłowe zachowania są skutkiem rzeczywistych zaburzeń somatycznych (np. chorób nowotworowych ośrodkowego układu nerwowego). Znajomość podstaw etogramu psów i kotów jest niezbędna do właściwego zinterpretowania tego typu zachowań.
