W rozpoznawaniu chorób pasożytniczych u psów i kotów znaczącą rolę odgrywa diagnostyka laboratoryjna. W większości przypadków badania laboratoryjne przeprowadzane w pracowni parazytologicznej są badaniami jakościowymi, dającymi wynik dodatni bądź ujemny. W zależności od czułości, swoistości i wartości predykcyjnych zastosowanej metody diagnostycznej lekarz weterynarii z odpowiednim prawdopodobieństwem potwierdza lub wyklucza inwazję pasożytniczą jako przyczynę objawów klinicznych obserwowanych u zwierzęcia.

Oprócz wymienionych parametrów branych pod uwagę przez lekarza weterynarii, w interpretacji uzyskanego wyniku badania należy uwzględnić również sposób pobierania próbek, warunki ich przechowywania i transportu do pracowni parazytologicznej oraz inne czynniki swoiste dla żywiciela i pasożyta. W związku z tym na wiarygodność wyniku badania parazytologicznego wpływa także prawidłowość postępowania przedlaboratoryjnego, a błędy popełnione na tym etapie mogą skutkować uzyskaniem wyniku fałszywego.

W diagnostyce parazytologicznej błędy przedlaboratoryjne można podzielić na dwie grupy. Jedną z nich stanowią błędy spowodowane czynnikami biologicznymi, a drugą – błędy spowodowane innymi czynnikami (1). Do pierwszej grupy zalicza się czynniki związane z żywicielem, na przykład gatunek i wiek zwierzęcia, oraz z pasożytem, takie jak cykl rozwojowy, okres prepatentny inwazji, a także, według autora niniejszej pracy, swoistość pasożyta względem żywiciela (1, 2).

Do drugiej grupy błędów przedlaboratoryjnych, spowodowanych czynnikami pozabiologicznymi, należą błędy związane z przygotowaniem zwierzęcia do badania, sposobem pobierania próbek, liczbą próbek oraz ich opakowaniem, przechowywaniem, konserwacją i ...