Okres neonatalny, czyli poporodowy, jest to okres od urodzenia do osiągnięcia 3 tygodni życia lub do momentu kiedy szczenię zaczyna chodzić i samodzielnie oddawać mocz i kał. W ciągu tego okresu dochodzi do rozwoju i dojrzewania większości funkcji życiowych szczeniąt. W czasie od odsadzenia do osiągnięcia dojrzałości płciowej istotna jest profilaktyka chorób zakaźnych oraz inwazyjnych. Prawidłowa opieka i żywienie szczeniąt od urodzenia do osiągnięcia dojrzałości hodowlanej decydują o zdrowiu, zdolności użytkowej i płodności osobników dorosłych. Niniejsza praca prezentuje ważniejsze zagadnienia i informacje z zakresu pediatrii szczeniąt w kolejnych etapach ich rozwoju.

Żaden inny okres w życiu zwierząt nie wymaga tyle uwagi, opieki i ochrony co okres noworodkowy. Szczenięta podczas odchowu powinny znajdować się w specjalnie przygotowanym kojcu. Powinien on być na tyle duży, by samica mogła swobodnie się w nim poruszać i ułożyć do karmienia (17). Noworodki charakteryzują się wieloma unikalnymi cechami fizjologicznymi, anatomicznymi, żywieniowymi oraz behawioralnymi, co znacznie odróżnia je od dorosłych osobników (10). Tab. I obrazuje czas pojawiania się ważnych wydarzeń w życiu szczeniąt.

Termoregulacja

Noworodki mają małe zdolności termoregulacyjne. Takie odruchy jak dreszcze i skurcz naczyń w celu podtrzymania ciepła nie występują u noworodka w pierwszych dniach życia. Brązowy tłuszcz obecny u noworodków jest zużywany w termogenezie bezdrżeniowej. Dreszcze pojawiają się u noworodków mniej więcej od 6. dnia życia, natomiast dyszenie występuje u przegrzanych nowo urodzonych szczeniąt. Nowo narodzone szczenięta mają niższą temperaturę ciała aniżeli dorosłe psy (6, 11, 21). W ciągu pierwszego tygodnia po porodzie temperatura wewnętrzna mierzona w prostnicy waha się w granicach 35-36°C. W 2. i 3. tygodniu wynosi 36-38°C, a po odsadzeniu temperatura rektalna prawie zrównuje się z temperaturą u dorosłych psów (4, 6, 11, 15, 21).