Enteropatie to przewlekłe choroby jelit, dotyczące także psów i kotów. Do najważniejszych należą: nieswoiste zapalenie jelit (NZJ), z ang. IBD (Inflammatory Bowel Disease), enteropatia reagująca na antybiotyki (ARE – Antibiotic Responsive Enteropathy), enteropatia zależna od diety (FRE – Food Responsive Enteropathy) oraz enteropatia białkogubna (PLE – Protein Losing Enteropathy). Enteropatie są nierzadko wyzwaniem diagnostycznym, a co za tym idzie – wyzwaniem terapeutycznym. Głównym objawem, który może zwiastować enteropatię, jest przewlekła biegunka – objaw bardzo nieswoisty. Jak więc różnicować oraz leczyć te choroby? Jak postępować z przewlekłymi biegunkami, które nawracają i frustrują właścicieli czworonogów i ich lekarzy?

Z definicji wynika, że przewlekła biegunka psów i kotów to taka, która nie ulega spontanicznemu wyleczeniu oraz nie reaguje na leczenie objawowe przez okres powyżej czterech tygodni. U psów mamy najczęściej do czynienia z przewlekłym nieswoistym zapaleniem jelit (NZJ) bądź enteropatią reagującą na antybiotyki – ARE, dawniej SIBO (Small Intestinal Bacterial Overgrowth – zespół przerostu bakteryjnego w jelicie cienkim). Często występują też zakażenia bakteryjne lub grzybicze albo inwazje jelitowe pasożytów. Nierzadko przyczyną przewlekłych biegunek są zmiany strukturalne w postaci guzów, polipów bądź płaskich zmian naciekowych albo zmiany czynnościowe, np. zespół jelita drażliwego bądź zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki. Z kolei u kotów najczęściej obserwujemy przewlekłe biegunki z powodu zmian śluzówkowych – NZJ, rozsianych guzów jelitowych, przerostu bakterii lub też pasożytów jelitowych oraz zakażeń bakteryjnych.

Ważnym elementem w procesie rozpoznania jest zwrócenie uwagi już podczas wywiadu, czy mamy do czynienia z biegunką z jelita grubego, czy z jelita cienkiego, ponieważ niektóre enteropatie są charakterystyczne tylko dla jelita grubego, np. przewlekł...