Temat numeru: neurologia
Drgawki u kotów – rozpoznawanie i leczenie
lek. wet. Hanna Pawelec
dr hab. Andrzej Pomianowski prof. UWM
Napady padaczkowe są najczęstszym zaburzeniem neurologicznym u psów i kotów. Stanowią niebezpieczeństwo dla zdrowia i życia zwierzęcia, dlatego konieczne jest ich leczenie. Problem ten dotyczy aż 1-2% całkowitej populacji kotów (8), badacze jednak dopiero od niedawna zaczynają interesować się specyfiką napadów u tego gatunku. Obecnie trwają prace nad klasyfikacją, rozpoznaniem oraz leczeniem. Niniejszy artykuł stanowi podsumowanie aktualnego stanu wiedzy na temat diagnostyki i leczenia napadów padaczkowych u kotów.
SUMMARY
Feline seizures – diagnosis and treatment
Epileptic seizures affect 1-2% of the general feline population. With regard to etiology, epilepsy is classified into idiopathic and structural. Diagnostic work-up includes a detailed history, clinical and neurologic examinations and blood tests. Further diagnostic procedures are based on CSF analysis and MRI of the brain. There are no licensed treatments for feline epilepsy, but phenobarbital is considered a first-line drug. Due to the absence of well-controlled clinical studies on the efficacy of antiepileptic drugs in cats, a number of studies of tolerability and effectiveness of other agents are being conducted.
Key words: idiopathic epilepsy, structural epilepsy, phenobarbital, imepitoin
Klasyfikacja
W 2015 roku IVETF (International Veterinary Epilepsy Task Force – Międzynarodowy Zespół ds. Padaczek Zwierząt), skupiający neurologów klinicznych, neurofarmakologów oraz neuropatologów, skończył pracę nad publikacjami przedstawiającymi konsensus specjalistów na temat między innymi klasyfikacji napadów padaczkowych u zwierząt towarzyszących oraz ich rozpoznawania i leczenia u psów. Ze względu na etiologię padaczkę dzielimy na idiopatyczną i strukturalną. Jeszcze dekadę temu podawano w wątpliwość występowanie padaczki idiopatycznej u kotów, obecnie jednak, w obliczu wielu dowodów, pogląd ten ulega zmianie (4).
Padaczkę idiopatyczną możemy podzielić na trzy podgrupy: padaczkę genetyczną (zidentyfikowano gen odpowiadający za wystąpienie choroby), padaczkę przypuszczalnie genetyczną (na podstawie predylekcji rasowej, analizy genealogicznej oraz dużej liczby w rodzinie osobników cierpiących na padaczkę przypuszcza się, że przyczyna jest genetyczna) oraz padaczkę o nieznanej przyczynie. Padaczkę strukturalną wywołują choroby wewnątrzczaszkowe, do których zaliczamy zaburzenia naczyniowe, zakażenia, urazy, wady rozwojowe, nowotwory, choroby zwyrodnieniowe. Wszystkie te nieprawidłowości powinny być potwierdzone badaniami obrazowymi, badaniem płynu mózgowo-rdzeniowego, badaniami DNA lub pośmiertnymi (1).
