BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Temat numeru: neurologia
Zapalenie krążka międzykręgowego i kręgów (oraz stawów biodrowo-krzyżowych) na przykładzie 13 psów i jednego kota
lek. wet. Arkadiusz Olkowski1
dr n. wet. Igor Bissenik2
lek. wet. Krzysztof Zdeb3
lek. wet. Piotr Kowalczyk4
dr n. wet. Piotr Trębacz5
prof. dr hab. Marek Galanty5
Zapalenie krążka międzykręgowego i kręgów (discospondylitis) to wywoływana przez drobnoustroje choroba krążka międzykręgowego, która rozprzestrzenia się na przylegające płytki końcowe i trzony sąsiadujących kręgów. Najczęściej powodujące ją zarazki u psów to Staphylococcus spp., Streptococcus spp., Escherichia coli, Brucella spp. W Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii nierzadko przyczyną zapalenia bywają grzyby, które w Europie kontynentalnej zdarzają się sporadycznie. Zmiany przy tej chorobie mogą prowadzić do niestabilności oraz ucisku na rdzeń kręgowy lub korzenie rdzeniowe na skutek tworzącej się ziarniny, zwężenia przestrzeni międzykręgowej albo patologicznego złamania/zwichnięcia.
SUMMARY
Discospondylitis (and sacroilitis) – case series report of 13 dogs and 1 cat
This report describes 12 cases of discospondylitis in dogs, 1 case of discospondylitis in a cat and 1 case of sacro-ilial joint infection. The diagnosis was confirmed with CT scans in 9 cases, myelo-CT in 1 case, and CT and MRI in 4 cases. The L7-S1 disc space was the most frequently affected location. In 13 cases, a good outcome was achieved with conservative treatment. One cat, following unsuccessful conservative management, was treated with dorsal decompression of the L7-S1 disc space without stabilization with a good outcome. The mean duration of antibiotic administration was 15 weeks.
Key words: discospondylitis, dog, cat, sacroiliac joint infection, diagnosis, treatment
Choroba najczęściej spotykana jest u ras dużych i olbrzymich, ale może pojawić się u każdego psa. Sporadycznie występuje również u kotów. W badaniu obejmującym 513 psów stwierdzono predyspozycję do zachorowania u takich ras jak dogi niemieckie, boksery, rottweilery, buldogi angielskie, owczarki niemieckie i dobermany. Zachorowania obserwuje się częściej u starszych samców.
Chorobą może być dotknięty każdy odcinek kręgosłupa. Do najczęstszych lokalizacji należą: końcowy odcinek szyjny, połączenie odcinka piersiowego z lędźwiowym, środkowy odcinek piersiowy oraz przestrzeń L7–S1. Możliwe jest występowanie choroby w kilku miejscach kręgosłupa jednocześnie. W 40% przypadków choroba dotyczy kilku przestrzeni międzykręgowych. Główne przyczyny choroby to zakażenia układu moczowego, skóry, wsierdzia, choroby przyzębia oraz zakażone rany. Z takich ognisk krew przenosi zarazki do kręgosłupa. Do choroby predysponowane są zwierzęta poddane immunosupresyjnemu leczeniu lub mające obniżoną odporność z innych przyczyn, na przykład z powodu cukrzycy lub nadczynności kory nadnerczy. Geneza choroby jest nie do końca jasna. Przypuszcza się, że rolę mogą odgrywać pętle naczyniowe występujące w podchrzęstnej warstwie płytki końcowej, spowalniające przepływ krwi. Ułatwia to przenikanie bakterii do krążka międzykręgowego. Dalsze rozprzestrzenianie się zakażenia odbywa się poprzez zatoki żylne.
