Enteropatie to przewlekłe choroby jelit, dotyczące także psów i kotów. Do najważniejszych należą: nieswoiste zapalenie jelit (NZJ), z ang. IBD (Inflammatory Bowel Disease), enteropatia reagująca na antybiotyki (ARE – Antibiotic Responsive Enteropathy), enteropatia zależna od diety (FRE – Food Responsive Enteropathy) oraz enteropatia białkogubna (PLE – Protein Losing Enteropathy). Enteropatie są nierzadko wyzwaniem diagnostycznym, a co za tym idzie – wyzwaniem terapeutycznym. Głównym objawem, który może zwiastować enteropatię, jest przewlekła biegunka – objaw bardzo nieswoisty. Jak więc różnicować oraz leczyć te choroby? Jak postępować z przewlekłymi biegunkami, które nawracają i frustrują właścicieli czworonogów i ich lekarzy?

Enteropatia białkogubna

Enteropatia białkogubna (EB) to zespół objawów klinicznych związanych z utratą białek osocza do światła jelita. Może rozwinąć się na tle wrodzonego rozszerzenia naczyń chłonnych (limfangiektazji) albo jako postać nabyta w wyniku chorób serca, zaawansowanych stanów zapalnych przewodu pokarmowego (eozynofilowych, pasożytniczych, grzybiczych, wirusowych), tocznia układowego, przewlekłego zapalenia wątroby, alergii pokarmowej lub nowotworów (np. chłoniak). Występuje jako wada wrodzona u lundehundów, basenji, terierów pszenicznych, shar pei, buldożków francuskich i yorkshire terrierów. U tych ostatnich badania wykazały prawie dziesięciokrotnie zwiększone ryzyko pojawienia się tego zespołu.

Objawy kliniczne

Zwierzęta chorujące na EB zazwyczaj wykazują spadek masy ciała (ze względu na zanik mięśni i tkanki tłuszczowej). Może wystąpić biegunka lub wymioty, ale ich brak nie wyklucza tej enteropatii. Mogą pojawić się także objawy związane z wyżej wymieni...

Rozpoznanie

Rozpoznanie ustala się poprzez wykluczenie chorób wątroby (badanie stężenia kwasów żółciowych w surowicy oraz aktywności ALT, AST, GGTP) i nefropatii białkogubnej (analiza moczu z osadem, łącznie z określeniem stosunku białka do kreatyniny i stęże...