BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Prawo, pieniądze, psychologia
Oświadczenie woli w praktyce lekarza weterynarii
mgr prawa Anna Słowińska
Artykuł podejmuje tematykę oświadczeń, które niejednokrotnie są składane przez lekarzy weterynarii w trakcie realizacji obowiązków ewidencyjnych związanych z wpisem lub uaktualnieniem wpisu do ewidencji zakładów leczniczych dla zwierząt. Autorka omawia w nim także jedno z orzeczeń, które było rozpatrywane przez Sąd Najwyższy, a dotyczyło lekarza weterynarii obwinionego o złożenie nieprawdziwego oświadczenia odnośnie do posiadania zezwolenia na uruchomienie działalności i stosowanie aparatury rentgenowskiej. Problematyka pracy dotyka też zagadnień związanych z oświadczeniami wiedzy, do których zastosowanie mają niektóre przepisy dotyczące składania oświadczeń woli.
Nieprawidłowo złożone przez kierownika zakładu leczniczego dla zwierząt oświadczenie na potrzeby wpisu do ewidencji zakładów leczniczych dla zwierząt może narazić go na naruszenie ustawy o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych oraz Kodeksu Etyki Lekarza Weterynarii. W dalszej konsekwencji może doprowadzić do poniesienia odpowiedzialności zawodowej przez lekarza weterynarii. Powyższe zagadnienia były rozpatrywane przez Sąd Najwyższy, który ostatecznie uniewinnił obwinionego lekarza weterynarii od zarzucanego mu czynu. W poniższym artykule autorka omawia orzeczenie Sądu Najwyższego, problematykę oświadczeń woli oraz możliwości uchylenia się od ich skutków.
Sprawa kierownika przychodni weterynaryjnej
Sprawa dotyczyła lekarza weterynarii, który w trakcie procedury wpisywania zakładu leczniczego do ewidencji zakładów leczniczych dla zwierząt złożył nieprawdziwe oświadczenie kierownika przychodni weterynaryjnej w kwestii posiadania zezwolenia na uruchomienie działalności i stosowanie aparatury rentgenowskiej. Za te działania lekarz otrzymał orzeczeniem Izby Lekarsko-Weterynaryjnej karę upomnienia i obciążono go kosztami postępowania. Odwołanie od tego orzeczenia wniósł obrońca lekarza, zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych. Za takie błędy obrońca uznał przyjęcie za podstawę orzeczenia:
1. stwierdzenia, że obwiniony w sposób zawiniony złożył oświadczenie o „posiadaniu zezwolenia na uruchomienie działalności i stosowanie aparatury RTG”
2. stwierdzenia, że obwiniony złożył oświadczenie o „posiadaniu zezwolenia na uruchomienie działalności i stosowanie aparatury RTG”, podczas gdy takiego oświadczenia nie złożył – złożył natomiast oświadczenie o innej treści, które nie było fałszywe.
Obrońca lekarza weterynarii wniósł o uniewinnienie obwinionego lub ewentualnie o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji. Obrońca domagał się ponadto zasądzenia na rzecz obwinionego kosztó...