Wiedza lekarzy o istnieniu predyspozycji rasowych do występowania zmian w obrazie krwi oraz umiejętność ich rozpoznania przez patologów klinicznych są bardzo istotne. Zdecydowana większość zależnych od rasy zmian hematologicznych nie jest związana z żadnymi objawami klinicznymi, choć cechy morfologiczne komórek krwi niejednokrotnie sugerują proces chorobowy.

Właściwe rozpoznanie cytopatologiczne oraz interpretacja wyniku pozwalają w takich przypadkach uniknąć błędów diagnostycznych, a tym samym zaoszczędzić niepotrzebnych badań dodatkowych i leczenia zdrowym pacjentom. Z drugiej strony świadomość istnienia określonego zaburzenia u danego pacjenta w stanie zdrowia jest niezbędna, aby prawidłowo zinterpretować wyniki jego badań w przebiegu choroby.

W części pierwszej artykułu (MW 11/2019) omówiono dwa przypadki bezobjawowych zaburzeń hematologicznych – wrodzoną makrotrombocytopenię u cavalier king charles spaniela oraz zespół szarych eozynofili u whippeta. Przypadki prezentowane poniżej dotyczą zmian morfologicznych obserwowanych we frakcji granulocytów obojętnochłonnych.

Przypadek 3. Anomalia Pelgera–Huëta u owczarka australijskiego

Wykonano badanie morfologiczne krwi psa o nieznanej rasie, wieku i płci (w piśmie przewodnim od lekarza prowadzącego brak było informacji). W wynikach oznaczenia maszynowego nie stwierdzono odchyleń od zakresów referencyjnych, poza niejednoznacznym obrazem rozkładu leukocytów na histogramie (badanie wykonano metodą cytometryczną, z użyciem analizatora Cell Dyn 3700, Abbott Diagnostics). Z tego powodu ocenie poddano ręczny rozmaz krwi pacjenta. Laborant wykonujący badanie odnotował skrajnie wysoki (98%) odsetek postaci pałeczkowatych i wcześniejszych form rozwojowych granulocytów obojętnochłonnych (metamielocytów i mielocytów) (ryc. 1a, b). Taki obraz krwi sugerował degeneratywne przesunięcie w lewo i bardzo złe rokowanie dla pacjenta. Jednakże podczas konsultacji z patologiem klinicznym zaobserwowano, że mimo wyraźnie zmniejszonej segmentacji jąder komórkowych neutrofili (hiposegmentacja) chromatyna jądrowa jest zbita, a cytoplazma komórek dojrzała i nie wykazuje żadnych cech toksyczności (ryc. 1c). Hiposegmentację jąder komórkowych stwierdzono również w części granulocytów kwasochłonnych (ryc. 1b). Wszystkie pozostałe elementy morfotyczne krwi były prawidłowe. Wykluczono możliwość zmian zwyrodnieniowych komórek in vitro – rozmaz ręczny wykonano z krwi świeżej kilka godzin po jej pobraniu.

W rozmowie telefonicznej z lekarzem kierującym ustalono, że pacjentem jest pięcioletnia, klinicznie zdrowa suka rasy owczarek australijski, badana rutynowo przed zawodami agility. Z uwagi na predyspozycję tej rasy do występowania anomalii Pelgera–...