Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) i Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE) stale zwracają uwagę na nowo pojawiające się choroby zakaźne człowieka, choroby zwierząt i nowe zoonozy. Obie te organizacje definiują je jako nowe, dotychczas nieznane choroby zakaźne i inwazyjne bądź jako choroby znane, ale dotychczas niewystępujące na danych terenach wśród ludzi lub zwierząt, względnie jako znane choroby, które w ostatnich latach szybko rozprzestrzeniły się i cechują się masowym występowaniem.

Ostatnio do tej grupy chorób zalicza się odzwierzęce choroby zakaźne i inwazyjne (zoonozy – grypa ptasia, Zika, SARS) oraz choroby nowych gatunków zwierząt, takie jak Nipah, Hendra (33). Wśród przyczyn ich występowania dużo uwagi poświęca się ostatnio globalnym zmianom klimatycznym, które pociągają za sobą przesunięcie granicy występowania niektórych gatunków zwierząt i przenosicieli (wektorów) chorób, a także migracji i transportowi, szczególnie lotniczemu, co ułatwia rozsiew patogenów po całym świecie, zmianom charakteru gospodarki (wycinanie lasów, monokultury), uprzemysłowieniu oraz genetycznej zmienności mikroorganizmów, to znaczy mutacjom prowadzącym do tzw. dryfu antygenowego – wymiany fragmentów materiału genetycznego (reasortacji) wirusów powodującej tzw. skok antygenowy (antigenic shift). Do nowo zagrażających chorób u psów coraz częściej zalicza się zakażenie bokaparwowirusowe mięsożernych i grypę psów.  

Bokaparwowirus mięsożernych 1

Spośród dwóch zarazków z rodziny Parvo­viridae występujących u psów – CPV-2 i bokaparwowirusa mięsożernych 1 (CaBoV1) – chorobotwórczość tego ostatniego dla psów stwierdzono dopiero w 1992 r. (4). CaBoV1 (Carnivore bokaparvovirus 1, CPV1, uprzednio określany jako parwowirus psów typ 1 albo Minute Virus of Canines) wyizolowano po raz pierwszy z kału zdrowych psów wojskowych w Niemczech w 1967 r. i uważano go za niechorobotwórczy. Później jednak zakażenia płodów i nowo narodzonych szcze­niąt oraz ronienia spowodowane zakażeniem tym wirusem odnotowano w Szwecji, we Włoszech, w Niemczech (22, 30), Japonii i USA (5). W Japonii kontakty psów z wirusem są powszechne, o czym świadczy obecność przeciwciał przeciw niemu w surowicy 5% psów. W USA i Szwajcarii stwierdzono je u 50-70% zwierząt (20).

Wirus namnaża się w jądrach dzielących się komórek i wytwarza duże wewnątrzjądrowe kwasochłonne ciałka wtrętowe. Wykazano wysoki stopień identyczności sekwencji genomu CaBoV1 z bokaparwowirusem bydła (27). Oprócz dobrze poznanego CaBoV1 w 2012 r. ...