Niedrożność dróg żółciowych u psów i kotów może prowadzić do ciężkich powikłań, takich jak niewydolności wątroby, zapalenie otrzewnej, niekardiogenny obrzęk płuc czy posocznica. Stan ten wymaga szybkiego rozpoznania i odpowiedniego leczenia, by ich uniknąć. Niedrożność dróg żółciowych może powstać w różnych ich miejscach. Artykuł omawia patofizjologię, metody diagnostyczne oraz dostępne rozwiązania chirurgiczne w przypadku niedrożności na poziomie brodawki większej dwunastnicy. Szczególną uwagę zwrócono na mechanizmy prowadzące do zaburzeń przepływu żółci, techniki obrazowania oraz skuteczność interwencji chirurgicznej w leczeniu niedrożności.

Wprowadzenie

Niedrożność dróg żółciowych (ang. biliary obstruction) to stan, w którym dochodzi do zaburzenia przepływu żółci z wątroby do dwunastnicy. Obstrukcja może być spowodowana czynnikami mechanicznymi (na przykład złogi lub rozrosty tkankowe) albo czynnościowymi (na przykład zwężenia zapalne). Niedrożność powstaje najczęściej na brodawce większej dwunastnicy jako skutek obrzęku i zapalenia towarzyszących ostremu zapaleniu trzustki (OZT) lub procesom onkologicznym rozwijającym się w tej okolicy, które zdecydowanie pogarszają rokowanie. Ze względu na poważne konsekwencje ogólnoustrojowe stan ten wymaga szybkiej diagnostyki i interwencji chirurgicznej.

Zastój żółci (cholestaza)

Zastój żółci skutkuje nagromadzeniem się bilirubiny, kwasów żółciowych i innych potencjalnie toksycznych metabolitów w organizmie. Proces ten obejmuje kilka kluczowych mechanizmów:

Uszkodzenie wątroby

Zablokowanie przepływu żółci powoduje wzrost ciśnienia w drogach żółciowych, co może uszkodzić hepatocyty i prowadzić do zapalenia wątroby, marskości i jej niewydolności. Dodatkowo stan ten, utrzymując się, zmniejsza wychwyt w dwunastnicy witaminy K, która odgrywa kluczową rolę w kaskadzie krzepnięcia. Dlatego u pacjentów z niedrożnością dróg żółciowych należy ją suplementować, by zapobiegać skutkom koagulopatii.

Hiperbilirubinemia: nagromadzenie bilirubiny w surowicy wywołuje żółtaczkę, widoczną w błonach śluzowych, skórze i twardówkach oczu.