Ocena rozmazu krwi obwodowej jest nieocenionym źródłem wiedzy o stanie pacjenta, czasem nawet wystarczającym do ustalenia rozpoznania. Choć badanie to jest czasochłonne i wymaga od badającego dużego doświadczenia, warto je wykonywać łącznie z analizą krwi na aparacie hematologicznym jako jeden z elementów badania morfologicznego krwi.

Rodzaje i zasada działania aparatów hematologicznych

Zasada działania najprostszych, a jednocześnie najpowszechniej używanych w lecznicach weterynaryjnych analizatorów hematologicznych opiera się na impedancji. W metodzie tej komórki krwi rozcieńczonej w roztworze elektrolitowym, przepływając przez otwór między dwiema elektrodami, zwiększają chwilowo opór, co prowadzi do powstawania impulsów elektrycznych. Ich wysokość jest proporcjonalna do objętości komórek, a liczba – do liczby komórek (12, 16). Krwinki przypisywane są do poszczególnych populacji na podstawie nasilenia generowanych przez siebie impulsów, a więc na podstawie objętości. Hematokryt obliczany jest w oparciu o liczbę erytrocytów (RBC) oraz średnią objętość erytrocytu (MCV). Leukocyty różnicowane są zazwyczaj na trzy populacje (tzw. analizatory 3-diff), rzadziej na cztery (4-diff) (tab. I). Nowsze analizatory różnicują też retikulocyty, erytroblasty (nRBC) oraz określają średnią objętość płytek krwi (MPV) (8, 10, 16).

Analizatory impedancyjne stanowią dobre narzędzie do przesiewowego badania morfologii krwi w przypadku zwierząt zdrowych oraz tych o znanej chorobie układu czerwonokrwinkowego. Ocena układu białokrwinkowego wymaga jednak dokładniejszej analizy (10).

Ze względu na różnicowanie komórek na podstawie ich wielkości, wyniki dotyczące płytek krwi zwykle obarczone są błędem, zwłaszcza w przypadku kotów, u których często występują płytki olbrzymie i zlepy płytek, wliczane przez analizator do populacji...