Owczarki niemieckie są rasą predysponowaną do wielu chorób. Oprócz problemów ortopedycznych, dermatologicznych i gastroenterologicznych często pojawiają się również choroby serca. W młodym wieku dominującym problemem, zarówno u psów, jak i u suk, jest przetrwały przewód tętniczy. Wśród wad wrodzonych często stwierdzane są również: wrodzone zwężenie zastawki pnia płucnego, dysplazja zastawki trójdzielnej oraz prawostronny łuk aorty. U starszych osobników dominują arytmie, głównie migotanie przedsionków (ryc. 1). Wśród wad nabytych należy także zwrócić uwagę na niedomykalność zastawki mitralnej oraz trójdzielnej. 

Hodowla owczarków niemieckich rozpoczęła się w roku 1899 w Grafrath w Niemczech. Początkowo były przede wszystkim psami użytkowymi. Z czasem hodowcy zaczęli dążyć do uzyskania coraz bardziej efektownych psów, które osiągałyby sukcesy na wystawach. Poskutkowało to predyspozycjami do występowania niektórych chorób. Na przykład nisko osadzony zad i opadająca linia grzbietu sprzyjają zwyrodnieniu odcinka lędźwiowo-krzyżowego (DLS), tzw. zespołowi końskiego ogona, który jest wadą występującą najczęściej u owczarków niemieckich. Badania dowodzą, że 25,6% wszystkich przypadków DLS zaobserwowano właśnie u tej rasy (1, 3, 8). Budowa ciała sprzyja również dysplazji stawów łokciowych, a prawdopodobieństwo wystąpienia fragmentacji wyrostka dziobiastego jest 43,7 razy większe niż u psów innych ras (3, 4). Według danych przedstawionych przez American German Shepherd Dog Charitable Foundation wada ta dotyczy blisko 5% owczarków (4). Z kolei głęboka klatka piersiowa sprzyja rozszerzeniom i skrętom żołądka, które stwierdza się u 8,5% owczarków (1, 4). Przyjmuje się, że stany te są przyczyną 15% upadków wśród tej rasy (4).