Nasieniaki są jednymi z częściej rozpoznawanych nowotworów u psów samców. W zdecydowanej większości przypadków cechują się łagodnym zachowaniem biologicznym, a kastracja chirurgiczna skutkuje zazwyczaj całkowitym wyleczeniem. Niektóre przypadki nasieniaków u psów charakteryzuje jednak znaczna złośliwość biologiczna z wielomiejscowym rozsiewem komórek nowotworowych. Artykuł opisuje zastosowanie badania histopatologicznego jako testu, który może dostarczyć informacji cennych z punktu widzenia rokowniczego.

Wprowadzenie

Nasieniak (seminoma) jest jednym z typów histogenetycznych spośród nowotworów gonady męskiej, wywodzącym się z komórek rozrodczych (germ cell tumor). Stanowi od 25 do 62% wszystkich nowotworów jąder rozpoznawanych u psów i często rozwija się w obrębie jąder wnętrowskich (1, 2, 3, 4, 5, 6, 7). Nowotwór jest zazwyczaj łatwy do wykrycia w badaniu klinicznym, może bowiem powodować asymetrię jąder (ryc. 1), której nowotworowy charakter można potwierdzić badaniem ultrasonograficznym (ryc. 2). W zdecydowanej większości przypadków nasieniaki u psów, pomimo niekiedy znacznej złośliwości cytologicznej, mają łagodny przebieg. Jedynie nieliczne przypadki przybierają bardziej złośliwą formę kliniczną (3, 7, 8). Notuje się też przypadki nasieniaków mających bardzo złośliwe zachowanie biologiczne, które charakteryzuje się występowaniem przerzutów wielosystemowych, łącznie z wieloogniskowym zajęciem szkieletu, jamy brzusznej, węzłów chłonnych (9). Jak dotąd nie wykazano jednoznacznej predyspozycji rasowej do nasieniaków. Badania autorów norweskich wskazują jednak, że wszystkie guzy jąder rozpoznane u psów rasy norweski elkhund były nasieniakami, co może sugerować udział czynników genetycznych w rozwoju tych nowotworów (4, 10).