Włókniakomięsak jest nowotworem o wysokim stopniu złośliwości, należącym do mięsaków tkanek miękkich. Do grupy tej zaliczane są zróżnicowane guzy wywodzące się z tkanki mezenchymalnej, która otacza, łączy albo podtrzymuje inne struktury anatomiczne. Tkanka ta stanowi 40% masy ciała, więc wywodzące się z niej zmiany są częstym zjawiskiem (2).

Statystycznie 7-15% wszystkich guzów skóry i podskórza u psów i kotów rozpoznawanych jest jako włókniakomięsaki (3). Często rozwijają się w obrębie tkanki podskórnej kończyn, jamy brzusznej oraz głowy (7). Miejscowe drażnienie tkanek poprzez urazy, ciała obce, implanty ortopedyczne i pasożyty zwiększa ryzyko wystąpienia opisywanego nowotworu (5). Nie wykazano predyspozycji rasowej ani płciowej (2). Klinicznie często są to zmiany niebolesne, o konsystencji miękkiej lub twardej, mogące zawierać w sobie znaczne obszary objęte wylewami krwawymi i martwicą. Cechuje je zmienne tempo wzrostu i słabe zróżnicowanie histologiczne. Wydają się otoczone torebką łącznotkankową, mimo to naciekają na okoliczne tkanki, przez co są określane jako zmiany miejscowo złośliwe (2, 4, 7). Rzadko dają przerzuty drogą naczyń chłonnych do węzłów chłonnych, częściej komórki nowotworowe podążają drogą hematogenną, na przykład do tkanki płucnej (2, 4, 7). Głównymi czynnikami prognostycznymi są: zachowanie odpowiedniego marginesu cięcia podczas usuwania guza oraz histopatologiczny stopień złośliwości. Objawy kliniczne zależą od miejsca powstania i rozległości zmiany. Na przykład masy na kończynie mogą powodować kulawiznę, natomiast guzom w obrębie jamy brzusznej towarzyszą zaburzenia w pracy przewodu pokarmowego – wymioty, biegunki, spadek masy ciała itp.