Temat numeru: chirurgia
Kostniakomięsak kości długich u psów – aktualna wiedza oraz nowe perspektywy leczenia
lek. wet. Jarosław Balcerzak1,2
dr n. wet. Igor Bissenik1
lek. wet. Jan Cichecki3
Kostniakomięsak jest najczęstszym nowotworem kości u psów ras dużych i olbrzymich. Stanowi doskonały model biologiczny do badań nad tym nowotworem u ludzi, który dotyka głównie dzieci. Rokowania dla chorych zwierząt są złe, a w ciągu ostatnich kilkunastu lat nie dokonał się istotny postęp w leczeniu tej choroby. Autorzy przedstawiają charakterystykę kostniakomięsaka, aktualne standardy terapeutyczne oraz innowacyjne metody budzące nadzieje na poprawę wyników leczenia zarówno psów, jak i ludzi.
SUMMARY
Canine appendicular osteosarcoma – current knowledge and future therapies
Canine appendicular osteosarcoma (OSA) is the most common neoplastic bone disease in big and giant breed dogs. Due to its similarity to pediatric osteosarcoma, it is an excellent biological model for the study of treatment and pathogenesis in affected children. Prognosis for osteosarcoma bearing dogs is poor, and it has not improved for several years. The authors present the biological behavior of OSA and current standards for treatment in dogs, and discuss new treatment opportunities for veterinary patients. It seems that advances in medical and surgical treatment will make a breakthrough in the current approach to this disease, and will be transferred to human oncology.
Key words: canine osteosarcoma, chemotherapy, immunotherapy, surgery, biomaterials
Patogeneza, przebieg kliniczny i aspekty porównawcze kostniakomięsaka psów i ludzi
Kostniakomięsak jest złośliwym mezenchymalnym nowotworem stanowiącym 5-6% wszystkich guzów u psów, a 85-90% wszystkich pierwotnych zmian nowotworowych kości u tego gatunku (1, 2, 3, 6, 7). Choroba dotyka przede wszystkim dorosłe psy ras dużych i olbrzymich, przy czym zwiększona zachorowalność wśród tak wielu różnych ras oraz rozwój choroby w częściach przynasadowych kości długich wynikają raczej z czynników mechanicznych działających na kość, zwłaszcza w okresie wzrostu, niż z predylekcji ściśle rasowych (3, 4). Zwierzęta po zabiegach ortopedycznych, szczególnie te z pozostawionymi metalowymi wszczepami, także są predysponowane. Tylko 5% przypadków dotyczy psów o masie poniżej 15 kilogramów (7), a czas przeżycia tych pacjentów jest znacząco dłuższy niż ras dużych (9).
Choroba w ponad 75% przypadków lokalizuje się w szkielecie obwodowym (5, 6). W kończynie piersiowej dominuje lokalizacja w dalszej części kości promieniowej (ryc. 1) i bliższej części kości ramiennej (ryc. 2). Warto wykonywać zawsze dwie projekcje...
Zaobserwowano wyraźne podobieństwa między kostniakomięsakiem u ludzi i psów. Zbieżności w częstotliwości występowania choroby, jej przebiegu klinicznym, zdolności do powstawania odległych przerzutów, czynnikach prognostycznych i decydujących o roz...
