Polipy zapalne u kotów należą do najczęściej występujących nienowotworowych rozrostów na terenie ucha środkowego oraz zewnętrznego (2, 15, 17). Mimo że są one związane z narządem przedsionkowo-ślimakowym, mogą wywoływać objawy zbliżone do obserwowanych w przebiegu przewlekłego zapalenia jamy nosowej, nowotworów wymienionej okolicy ciała, urazów, obecności ciał obcych, chorób przyzębia lub opisywanego u osobników tego gatunku zwężenia nozdrzy tylnych.

W dostępnym piśmiennictwie jest niewiele danych dotyczących statystyk częstości występowania polipów zapalnych u kotów. Z pozoru wydaje się, że jest ona niewielka. Henderson i wsp. (9), analizując 77 przypadków kotów z przewlekłymi objawami ze strony jamy nosowej, stwierdzili obecność polipów nosowo-gardłowych zaledwie u dwóch osobników, podczas gdy nowotwory jamy nosowej wystąpiły u 30 z nich, przewlekłe zmiany zapalne rozpoznano u 27 zwierząt, natomiast obecność ciał obcych w jamie nosowej odnotowano u ośmiu kotów. Niewielki odsetek (2,6%) zwierząt z polipami wynikał prawdopodobnie z charakteru badań, w których uwzględniono jedynie koty z objawami dotyczącymi jamy nosowej. U licznych osobników z polipami nosowo-gardłowymi objawy występują jedynie na terenie narządu przedsionkowo-ślimakowego. Po uwzględnieniu tej grupy zwierząt można stwierdzić wyższą częstość ich występowania. Allen i wsp. (2) zaobserwowali ich obecność aż u 28% badanych zwierząt. Należy jednak podkreślić, że zarówno w przypadku pierwszej, jak i drugiej publikacji liczba badanych osobników nie była na tyle duża, aby wyniki badań mogły mieć charakter normatywny.

W piśmiennictwie istnieje wiele określeń stosowanych w opisie tej choroby, takich jak polipy nosowo-gardłowe (nasopharyngeal polyps), polipy zapalne (inflammatory polyps), polipy dróg oddechowych (respiratory tract polyps) lub polipy ucha środkowe...