Założenie stentu dotchawiczego jest zabiegiem ratującym życie u pacjentów z ciężką postacią zapadnięcia tchawicy. Artykuł przedstawia powikłania po tym zabiegu, z którymi spotkali się autorzy.

Zapadnięcie tchawicy to choroba o postępującym charakterze, mogąca doprowadzić do ciężkiej niewydolności oddechowej, stanowiącej zagrożenie życia. W sytuacji kiedy leczenie farmakologiczne nie przynosi poprawy, założenie stentu dotchawiczego wydaje się jedynym rozwiązaniem. Zazwyczaj pozwala ono nie tylko na uratowanie życia, lecz również na długotrwałą poprawę jego jakości i powrót do pełnej sprawności. Czasami jednak dochodzi do powikłań, które nie tylko bywają uciążliwe dla pacjenta (i jego właściciela), ale także mogą być groźne dla życia.

W Klinice Weterynaryjnej Bemowo od lipca 2012 roku założono stenty dotchawicze u 23 psów rasy yorkshire terrier. U znakomitej większości uzyskano poprawę kliniczną. Zdarzały się jednak powikłania. Do najczęstszych należały: kaszel, rozrost ziarniny wewnątrz stentu lub powstanie błony w jego początkowej części. Najrzadziej zdarza się pęknięcie stentu. Pojawiające się również zapadnięcie oskrzeli należy traktować raczej jako rozwój choroby, a nie powikłanie po zabiegu, ale trzeba pamiętać o możliwości jego wystąpienia.

Rozrost ziarniny

Z tym powikłaniem autorzy borykają się dość często (6/23 pacjentów, 26%) i nie zawsze znają jego przyczynę. Dwukrotnie wystąpiło ono po pęknięciu stentu w miejscu, gdzie ostre końce mogły drażnić błonę śluzową, raz po nieprawidłowym posadowieniu stentu, czego następstwem był ucisk na tylną część krtani. Mimo że w pozostałych przypadkach tak ewidentnej przyczyny nie udało się ustalić, wydaje się, że rozrost ziarniny jest reakcją błony śluzowej na ciało obce. Objawy kliniczne różnią się w zależności od nasilenia zmian. Niewielki rozrost zazwyczaj w ogóle nie daje objawów, ale jeśli znacznie ogranicza światło tchawicy, to powoduje kaszel, nietolerancję wysiłku, a nawet poważną, zagrażającą życiu duszność (ryc. 1, 2).

W zależności od nasilenia zmian podejmuje się różne kroki terapeutyczne. Duże zmiany usuwa się mechanicznie kleszczykami biopsyjnymi (ryc. 3), elektrokauteryzacją lub koagulacją za pomocą sondy argonowej. Zabieg taki ma na celu zwiększenie światła...