NOWOŚĆ! Publikacja "Leki po Dyplomie Weterynaria 2022" już w sprzedaży! Zamów teraz >
Małe zwierzęta
Zwichnięcie stawu biodrowego u psów. Przegląd metod chirurgicznych
dr n. wet. Didier Bambara, specjalista chirurg
lek. wet. Justyna Darmetko
Zwichnięcie stawu biodrowego stanowi jedno z najczęstszych zwichnięć stawów kończyn spotykanych w praktyce małych zwierząt. U psów jest to 90% wszystkich zwichnięć (4). Główną przyczyną jest tępy uraz. Około 60% przypadków zwichnięcia stawu biodrowego jest następstwem potrącenia przez samochód. Dochodzi wtedy do zerwania torebki stawowej i więzadła głowy kości udowej. Liczne badania wykazały, że najczęściej występuje jednostronne zwichnięcie dogrzbietowo-doczaszkowe. Diagnoza zwichnięcia stawu biodrowego jest stosunkowo prosta i opiera się na wywiadzie, badaniu fizykalnym i badaniu radiologicznym.
SUMMARY
Coxofemoral luxation in dogs: Overview of surgical options
Hip luxation is a relatively common traumatic injury encountered in small animal practice. Hip luxation is usually the result of blunt trauma. Numerous studies have indicated that a unilateral craniodorsal luxation is the most common injury seen. The diagnosis of hip luxation is easily made upon physical examination and confirmed with survey radiography. Numerous techniques have been advocated for the treatment of canine and feline hip luxation. Closed reduction is the procedure of choice upon initial presentation of a patient with hip luxation if the luxation is not complicated by acetabular fracture, an avulsion fragment, hip dysplasia, or failed previous reduction. Multiple techniques of open reduction and stabilization are available.
Key words: luxation, hip joint, surgical techniques, dogs
Opisano wiele technik chirurgicznych leczenia zwichnięcia stawu biodrowego u psów i kotów. Zamknięta repozycja zwichniętego stawu jest techniką pierwszego wyboru, pod warunkiem że zwichnięcie nie jest związane z innym urazem, na przykład złamaniem panewki lub złamaniem na skutek oderwania fragmentu głowy kości udowej (złamanie awulsyjne), z dysplazją stawu biodrowego oraz że nie ma charakteru nawykowego i trwa nie dłużej niż pięć dni. Metody chirurgiczne obejmują odtworzenie uszkodzonego więzadła głowy kości udowej (gwoździowanie przezstawowe, technika toggle pin), przedłużenie obręczy panewki przeszczepem kostno-gąbczastym (DARthroplastyka), rekonstrukcję lub substytucję uszkodzonej torebki stawowej (szycie torebki stawowej, techniki zewnątrzstawowe), transpozycję struktur wokół stawu podtrzymujących odprowadzenie zwichniętego stawu (przemieszczenie krętarza większego kości udowej), potrójną osteotomię miednicy (TPO). W przypadku rozległego uszkodzenia panewki należy rozważyć wykonanie osteotomii głowy i szyjki kości udowej lub całkowitej endoprotezy stawu biodrowego. W niektórych ciężkich przypadkach stosuje się kombinację kilku technik operacyjnych.
