W Australii do dzisiaj uznaje się kelpie za najlepsze psy zaganiające stada na wielkich przestrzeniach. Pracują samodzielnie i grupa tych psów potrafi doprowadzić kilka tysięcy owiec do zagród całkowicie bez udziału człowieka. Cechuje je wielka energia, pasja i pęd do pracy. Są to psy wielostronne użytkowo i choć właściwym ich przeznaczeniem jest pasterstwo, pełnią służbę w różnych dziedzinach. Dziś znane są i pracują nie tylko w Australii i nie tylko przy stadach owiec. Radzą sobie z każdymi zwierzętami: owcami, reniferami, bydłem, świniami, a nawet z drobiem. Spotyka się je w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, a także w północnej Skandynawii. W Szwecji pomagają przy zaganianiu reniferów (Nils Olov Omma miał tylko cztery takie psy do pilnowania 20 000 reniferów), a w Kenii i na Hawajach wykorzystuje się je nawet jako przydatnych pomocników przy polowaniach.
Opis rasy (według wzorca FCI)
Kelpie jest psem średniej wielkości (wysokość psa w kłębie wynosi 46-51 cm, suki 43-48 cm), średnio silnej budowy, dobrze umięśnionym, bardzo aktywnym. Sylwetka wydłużona, stosunek długości do wysokości jak 10 do 9. Głowa pełna wyrazu, nieco lisia w kształcie, dość szeroka między uszami. Czoło płaskie. Zgryz nożycowy, uzębienie pełne, mocne i zdrowe. Oczy w kształcie migdała, o bystrym i czujnym spojrzeniu. Uszy średniej wielkości, stojące, szpiczaste, osadzone szeroko na bokach czaszki. Szyja średniej długości, mocna, trochę łukowato wygięta, bez podgardla. Grzbiet mocny i prosty, zad długi, opadający. Ogon zwisający, lekko wygięty, osadzony nisko, sięga do stawu skokowego. Na ogonie wyraźna szczotka. Kończyny umięśnione, stawiane równolegle, dobrze ukątowane. Pies porusza się sprawnie i bez wysiłku pokonuje duże odległości.
Włos prosty i twardy, z gęstym podszerstkiem. Umaszczenie czarne, czarne podpalane, czerwone, czerwone podpalane, płowe, czekoladowe i błękitne.
Komu można polecać tę rasę
Jest to pies bystry i inteligentny. Chociaż odznacza się zwinnością, energią i szybkością reakcji, łatwo się szkoli i można go opanować. Chętnie podporządkowuje się właścicielowi i lubi pracować. Jest aktywny, ruchliwy, wymaga spacerów, zabaw i pracy. Osobom, które poświęcą mu czas, na pewno da wiele satysfakcji, nie powinien jednak trafiać do domów, gdzie niewiele się od niego wymaga.
Predyspozycje rasowe do chorób
Choroby oczu
1. Uogólniony postępujący zanik siatkówki (GPRA). Jest to zwyrodnienie komórek siatkówki. Przypuszcza się, że występuje dziedziczenie autosomalne recesywne. Choroba ta występuje obustronnie i doprowadza do ślepoty. Najwcześniej pojawiają się objawy ślepoty nocnej, później dochodzi do zaburzenia widzenia dziennego, a po upływie pewnego czasu do ślepoty. Oftalmoskopowe objawy stwierdza się u psów 1,5-rocznych, co prowadzi do ślepoty około 4. roku życia.
Choroby neurologiczne
1. Zwyrodnienie móżdżku. W komórkach móżdżku dochodzi do procesu przedwczesnego starzenia, zwyrodnienia i śmierci (abiotrofia), co powoduje charakterystyczne objawy zaburzeń czynności tego narządu. Są nimi drgawki, niezborność, hipermetria (drżenie głowy, szeroko rozstawione kończyny) i brak odruchu powiekowego. W większości przypadków uważa się, że choroba jest powodowana przez autosomalne geny recesywne. Objawy są widoczne u młodych szczeniąt w wieku 6-12 tygodni.
Autorzy omówili dotychczas następujące rasy psów: owczarki niemieckie (MW 6/2008), jamniki (MW 7-8/2008), charty perskie saluki (MW 9/2008), beagle (MW 10/2008), shar pei (MW 12/2008), Parson Russel teriery i Jack Russel teriery (MW 2/2009), karelskie psy na niedźwiedzie (MW 3/2009), briardy (MW 4/2009), bassety (MW 6/2009), whippety (MW 12/2009), shih tzu (MW 1/2010), buldogi angielskie (MW 4/2010), owczarki szetlandzkie (MW 6/2010), pinczery średnie (MW 11/2010), bulteriery i bulteriery miniaturowe (MW 3/2011), basenji (MW 8/2011) oraz rhodesian ridgeback (MW 10/2011).
