Przepuklina jądra miażdżystego (PJM) z reguły wywołuje zwężenie kanału kręgowego, ucisk struktur rdzenia kręgowego i związane z tym objawy neurologiczne. Według klasyfikacji Hansena, PJM I typu przebiega z przerwaniem ciągłości pierścienia włóknistego i wydostaniem się jądra miażdżystego poza jego obręb, natomiast przy PJM II typu dochodzi do częściowego przerwania pierścienia włóknistego i przemieszczenia się jądra miażdżystego w obrębie krążka międzykręgowego (1).

PJM II typu według Hansena w okolicy lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa jest często obserwowana u psów ras dużych i olbrzymich. Zazwyczaj stanowi ona element zwężenia lędźwiowo-krzyżowego odcinka kręgosłupa wywołanego chorobą zwyrodnieniową (degenerative lumbosacral stenosis) (1, 2, 3, 4). Chorobie mogą towarzyszyć zmiany osteoproliferacyjne w kanale kręgowym oraz przerost więzadeł międzykręgowych i torebek stawowych stawów międzykręgowych łączących ostatni kręg lędźwiowy i kość krzyżową. Może także występować niestabilność tego odcinka kręgosłupa i dynamiczne podwichnięcie kości krzyżowej. Te zmiany doprowadzają do ucisku ogona końskiego, co wywołuje objawy neurologiczne.

Objawy związane ze zwężeniem lędźwiowo-krzyżowego odcinka kręgosłupa wywołanego chorobą zwyrodnieniową są rzadko obserwowane u kotów. Do tej pory w dostępnej literaturze weterynaryjnej opisano dziewięć takich przypadków (1, 2, 5, 6). Największą grupę zwierząt leczyli Harris i Dhupa (1). Było to sześć osobników w ciągu czterech lat, co stanowiło 0,05% wszystkich kotów leczonych w tym czasie w ich ośrodku. Pozostali badacze (2, 5, 6) opisali pojedyncze przypadki (tab. I). U dwóch leczonych zwierząt stwierdzono niestabilność lędźwiowo-krzyżowego odcinka kręgosłupa, u dwóch kolejnych PJM II typu, a u jednego PJM I typu. U czterech kotów nie określono typu przepukliny jądra miażdżystego, wywołującej ucisk ogona końskiego.