XX Kongres Akademii po Dyplomie Weterynaria Kraków już 20-21 września! | Sprawdź program >
Onkologia
Chłoniaki przewodu pokarmowego kotów. Cz. I
dr n. wet. Dariusz Jagielski
Chłoniaki kotów są zróżnicowaną pod względem klinicznym grupą chorób o podobnej etiologii, zróżnicowanym postępowaniu diagnostycznym i często podobnym podejściu leczniczym. Pomimo spadającej częstości występowania tych rozrostów związanych z zakażeniem wirusem białaczki kotów, ogólna liczba rozpoznawanych chłoniaków rośnie, w tym przede wszystkim chłoniaków przewodu pokarmowego. W pracy przedstawiono zróżnicowane podejście diagnostyczne i lecznicze do chłoniaków przewodu pokarmowego.
Summary
Feline alimentary lymphomas. Part I
Feline lymphomas are a clinically diverse group of diseases with similar etiology, different diagnostic approaches and often similar treatments. Despite a decreasing incidence of FeLV associated lymphomas, the overall incidence of lymphomas has been increasing, mostly due to alimentary lymphomas. This paper presents the diversity of diagnostic and treatment approaches to feline alimentary lymphomas.
Key words: lymphoma, cats, alimentary tract
Wprowadzenie
Spośród wszystkich procesów nowotworowych kotów te wywodzące się z tkanki krwiotwórczej stanowią około jednej trzeciej, a wśród nich chłoniaki to 50-90% rozrostów (20). Szacuje się, że ryzyko wystąpienia nowotworu z tkanki limfoidalnej wynosi około 200 nowych przypadków na 100 000 kotów (cyt. za 22). Tak więc częstość występowania chłoniaków kotów jest znacznie wyższa niż u ludzi lub psów. Przed wprowadzeniem powszechnych szczepień i programów ograniczenia zakażenia wirusem białaczki kotów (FeLV – feline leukemia virus) najczęstszą lokalizacją rozrostów chłoniaka było śródpiersie (11). Powszechność testów diagnostycznych i szczepień przeciwko FeLV spowodowała ograniczenie infekcji w populacji. Pomimo spadającej częstości występowania chłoniaków związanych z zakażeniem FeLV, ogólna liczba rozpoznawanych chłoniaków rośnie, w tym przede wszystkim chłoniaków przewodu pokarmowego (10, 14), stanowiąc tym samym coraz większe wyzwanie dla lekarzy weterynarii. Nie jest jasne, czy ten wzrost jest wynikiem rzeczywistego częstszego występowania chłoniaków, czy też zwiększonej wykrywalności wobec większych wymagań właścicieli i możliwości diagnostycznych lekarzy weterynarii.
Chłoniaki mogą występować u kotów w każdym wieku, przy czym obserwuje się dwa główne okresy zachorowań. U kotów poniżej 5. roku życia rozrosty nowotworowe dotyczą najczęściej śródpiersia, rzadziej obwodowych węzłów chłonnych i układu nerwowego, a większość przypadków jest związana z obecnością antygenu wirusa białaczki we krwi. Natomiast chore osobniki starsze (10-12-letnie) na ogół nie mają antygenu FeLV, innymi słowy, nie wykazują wiremii i najczęściej rozwija się u nich forma pokarmowa (11).
