Roztocze (Arachnoidea: Acarina) związane z pszczołą miodną mogą należeć do pasożytów, być związane z pszczołą tylko okresowo (phoretic mites) lub stanowić współmieszkańców ula (hive guests). Roztocze okresowo związane z pszczołą miodną są pasożytami roślin, a pszczołę wykorzystują wyłącznie jako środek transportu. Tylko wyjątkowo są przynoszone do ula wraz z pszczołami. Roztocze będące współmieszkańcami ula są szkodnikami zapasów pyłku i miodu bądź wykorzystują stare plastry i odpadki substancji organicznej znajdującej się w ulu. Najczęściej spotyka się Carpoglyphus lactis, Glycyphagus destructor, Tyroglyphus farinae, Chortoglyphus arcuatus, Cheylethus eruditus. Roztocze pasożytujące na pszczołach stanowią dużą grupę różniącą się wielkością, budową ciała, regionem geograficznym występowania, rozwojem oraz patogennością dla różnych stadiów rozwojowych i gatunków pszczół (tab. I) (22). Wśród nich najważniejszą rolę odgrywają Varroa destructor i Tropilaelaps clareae.

Warroza wywołana przez roztocze Varroa destructor jest obecnie najbardziej rozpowszechnioną chorobą zakaźną pszczoły miodnej (Apis mellifera L.) oraz innych gatunków z rodzaju Apis. Ze względu na straty, jakie wywołuje, znajduje się w wykazie chorób zakaźnych zwierząt zgłaszanych do Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE) (16, 23), a w Polsce jest umieszczona w wykazie chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi rejestracji z mocy ustawy z dnia 11 marca 2004 (19).