W artykule omówiono problematykę związaną z rozpoznawaniem i leczeniem pęcherzycy liściastej na przykładzie przypadku klinicznego. Dla grupy dermatoz autoimmunologicznych typowa jest produkcja przeciwciał dla niektórych antygenów błon śluzowych, skóry lub innych narządów. Rozwój zapalenia, a następnie silne uszkodzenia tkanek są wynikiem łączenia się przeciwciał z określonymi białkami i tworzenia kompleksów immunologicznych krążących w ustroju.

Wstęp

Pęcherzyca liściasta zaliczana jest do najczęściej rozpoznawanych chorób autoimmunologicznych psów. Istotą patomechanizmu jest tworzenie się przeciwciał IgG4 skierowanych przeciw desmogleinie 1 – glikoproteinie o masie cząsteczkowej 150 kd, biorącej udział w tworzeniu desmosomów odpowiedzialnych za połączenia międzykomórkowe naskórka (4, 11). Rasami predysponowanymi do rozwoju pęcherzycy liściastej są m.in. dobermany, nowofundlandy, akita, owczarki niemieckie, owczarki collie, chow chow (6, 8). Nie stwierdza się do tej pory uwarunkowań dotyczących płci lub wieku zwierzęcia. Istnieją doniesienia o uaktywnianiu i zaostrzaniu się obrazu klinicznego choroby w miesiącach letnich ze względu na prawdopodobieństwo większej ekspozycji na działanie promieni ultrafioletowych (6). Nie wyklucza się również współwystępowania chorób pęcherzowych z innymi jednostkami (niedoczynność tarczycy, toczeń rumieniowaty), gdzie powstają warunki sprzyjające tworzeniu się autoprzeciwciał. Szczególną uwagę zwraca się również na prawdopodobieństwo wystąpienia pęcherzycy liściastej po stosowaniu określonych grup leków, zawierających w swym składzie m.in. sulfonamidy w połączeniu z trimetoprimem i cefaleksynę (12).

Opis przypadku klinicznego

Powodem wizyty suki w wieku 6 lat, rasy akita, w przychodni dermatologicznej były pojawiające się okresowo zmiany w obrębie lusterka nosa o charakterze nadżerek. Właściciel zauważył również pojawianie się krost na wewnętrznej powierzchni małżowin ...