Od kilku lat obserwuje się zmiany w procentowym składzie gatunkowym zwierząt towarzyszących. Dominujące przed laty psy są wypierane przez koty i zwierzęta egzotyczne, na które mogą sobie pozwolić osoby dysponujące niewielką ilością wolnego czasu. Dlatego też w gabinetach weterynaryjnych spotykamy się na co dzień z dużo większą różnorodnością gatunkową. Często bardzo dobrze wyedukowani właściciele wymagają od nas fachowej wiedzy dotyczącej wcześniej niespotykanych gatunków i zaplecza diagnostycznego. Artykuł ten ma na celu prezentację laboratoryjnych metod diagnostycznych, pozwalających na ustalenie rozpoznania w przypadku wybranych chorób zakaźnych i inwazyjnych u najpopularniejszych gatunków egzotycznych zwierząt towarzyszących.

Ryby, płazy, gady, ptaki czy małe ssaki trafiające do przychodni to zazwyczaj zwierzęta niewielkich rozmiarów, o masie ciała poniżej 500 g, a nierzadko poniżej 100 g. Wielu lekarzom obcowanie z tak małymi pacjentami przysparza trudności, jednakże przy opanowaniu technik chwytania i podawania leków, a w dalszej kolejności pobierania przyżyciowo materiału do badań diagnostycznych pozwala na prowadzenie efektywnej terapii.

Podobnie jak w przypadku innych gatunków, do badań laboratoryjnych możemy pobierać bardzo różnorodny materiał, w zależności od potrzeby i profilu badania. Do szeregu testów możemy wykorzystać krew. Poza morfologią i oznaczeniami biochemicznymi możemy także w razie potrzeby wykonać badania serologiczne (tab. I) i molekularne (tab. II).

Testy diagnostyczne oferowane przez laboratoria mają swoje wady i zalety. Do lekarza należy decyzja, który test wybrać, aby w danym przypadku miał on największą wartość diagnostyczną, a dodatkowo pobranie materiału nie było niebezpieczne dla pacjenta.

W badaniach serologicznych poszukuje się przeciwciał przeciw określonemu zarazkowi. Materiałem do badań serologicznych jest surowica. W weterynarii najpowszechniej wykorzystywane są testy opierające się na metodach: immunofluorescencji bezpośredni...

Encefalitozoonoza

Encefalitozoonoza jest chorobą wywoływaną przez pierwotniaka E. cuniculi, początkowo diagnozowaną u królików. Dziś wiadomo, że zagraża także innym gatunkom zwierząt, m.in. psom, myszom, wiewiórkom, małpom, jest przyczyną masowych upadków młodych l...