Gastroenterologia
Zespół okrężnicy olbrzymiej u kotów (megacolon)
lek. wet. Ewelina Jaśkiewicz1
lek. wet. Anna Kołodziejska-Sawerska2
lek. wet. Magdalena Szweda3
Anna Szcześniak4
Zespół okrężnicy olbrzymiej kotów rozwija się w wyniku jej rozszerzenia i przerostu. Rozszerzona okrężnica jest ostatnim stadium procesu chorobowego. U kotów z zespołem okrężnicy olbrzymiej na tle idiopatycznym narząd ten traci trwale prawidłową budowę anatomiczną oraz zdolność do pełnienia funkcji fizjologicznych. Etiopatogeneza tego procesu u kotów nie jest do końca poznana. Dostępne dane z piśmiennictwa wskazują, że 96% zaparć u kotów jest spowodowane idiopatycznym zespołem okrężnicy olbrzymiej, zwężeniem kanału miednicy, uszkodzeniem nerwów lub deformacją rdzenia kręgowego odcinka krzyżowego kotów manx. Zespół okrężnicy olbrzymiej najczęściej dotyczy kocurów europejskich krótkowłosych w średnim wieku. Leczenie polega na usunięciu zalegających mas kałowych, stosowaniu środków przeczyszczających, leków pobudzających perystaltykę przewodu pokarmowego lub wykonaniu zabiegu chirurgicznego.
Summary
Progress in the etiopathogenesis, diagnosis and treatment of feline megacolon
Megacolon in cats develops as a result of colon dilatation and hypertrophy. Dilated megacolon is the last stage of colon dysfunction. In cats with idiopathic megacolon, the colon has permanently lost its normal anatomy and capability to perform its physiological functions. The etiopathogenesis of idiopathic megacolon in cats has not been fully elucidated. Available literature data suggest that 96% of constipation cases in cats are caused by idiopathic megacolon, narrowing of the pelvic canal, nerve injury, or sacral spine deformation in Manx cats. Most commonly, megacolon affects male European Shorthair cats at middle age. Treatment consists in evacuation of residual stool, use of laxatives and stimulants of gastrointestinal peristalsis, or a surgical procedure.
Key words: megacolon, obstipation, constipation, cat
Etiologia
Etiopatogeneza idiopatycznego zespołu okrężnicy olbrzymiej u kotów nie jest do końca poznana (2, 21, 27). Nieliczne doniesienia wskazują na dużą rolę w niej takich czynników jak zaburzenia nerwowo-mięśniowe, stany zapalne, zaburzenia metaboliczno-endokrynne, zaburzenia tła farmakologicznego, zaburzenia behawioralne, czynniki środowiskowe oraz czynniki mechaniczne (26, 27). Dostępne dane z piśmiennictwa wskazują, że 96% zaparć u kotów ma następujące tło (25):
- idiopatyczny zespół okrężnicy olbrzymiej (62%)
- zwężenie kanału miednicy (23%)
- uszkodzenie nerwów (6%)
- deformacja rdzenia kręgowego odcinka krzyżowego kotów manx (5%).
Zaparcie i okrężnica olbrzymia występują u kotów w każdym wieku, obu płci i każdej rasy (21). Zespół okrężnicy olbrzymiej najczęściej dotyczy kotów w średnim wieku (średnio wiek 5,8 roku), kocurów (kocury – 70%, kotki – 30%). W większości przypadk...
