Małe zwierzęta
Dziedziczne choroby oczu u psów. Cz. II
Peter G.C. Bedford
Występowanie dziedzicznych chorób oczu w populacji żyjących obecnie psów rasowych jest zagadnieniem dosyć złożonym, ponieważ dotyczy wielu ras i różnych elementów narządu wzroku. Na szczęście większość chorób została dobrze opisana klinicznie, a nowe jednostki chorobowe pojawiają się stosunkowo rzadko. Na pewno jednak trzeba zwrócić szczególną uwagę na pojawianie się znanych chorób dziedzicznych u nowych ras psów. Pierwsza część artykułu ukazała się w MW 4/2014.
Summary
Hereditary Ocular Disease in the dog. Part 2
The spectrum of inherited ocular disease in today’s pedigree dog population is a relatively complex one with many breeds and all parts of the eye being involved. Fortunately most of the diseases are well recognized clinically and the appearance of new genetically determined disease is unusual in today’s world. It is the emergence of known disease in new breeds that evokes the additional concern.
Key words: hereditary ocular disease, dog
Rozwojowe choroby dziedziczne
Wady powiek (1, 2)
Określenia „ektropium” (wywinięcie powiek) i „entropium” (podwinięcie powiek) są znane wszystkim osobom mającym jakikolwiek związek z hodowlą psów. Ich opisy znajdują się w zatwierdzonych standardach rasowych psów, które wyraźnie opisują wygląd i budowę oczu. Oba zaburzenia są konsekwencjami rozwinięcia się dużego otworu powiekowego (euryblepharon), w którym brak proporcji pomiędzy wielkością gałki ocznej i długością powiek prowadzi do deformacji szczeliny powiekowej.
W przypadku entropium krawędź powieki ulega podwinięciu, co sprawia, że powierzchnia gałki ocznej jest drażniona przez rzęsy znajdujące się na powiece. Powoduje to stan zapalny, a niekiedy nawet owrzodzenie (ryc. 1). Z kolei w przebiegu ektropium dolna powieka zwisa w taki sposób, że odstaje ona od powierzchni rogówki, odsłaniając trzecią powiekę oraz spojówkę dolnej powieki (ryc. 2). Sposób dziedziczenia tych wad pozostaje nieznany i jedynym realnym rozwiązaniem jest ścisłe przestrzeganie zweryfikowanych wzorców rasowych. Korygujące zabiegi chirurgiczne mają na celu jedynie przyniesienie pewnej ulgi zwierzęciu i zachowanie zdolności widzenia. Są one niezwykle trudne u pacjentów, u których obecność dużej szpary powiekowej powoduje wadę będącą połączeniem podwinięcia i wywinięcia powiek. Występuje ona często u bernardynów, clumber spanieli i bloodhoundów i jest określana mianem „diamentowego oka” (ryc. 3).
W przypadku dwurzędowości rzęs, dodatkowe rzęsy wyrastają na brzegu powieki, niekiedy w kierunku powierzchni rogówki (ryc. 4). Bez wątpienia choroba jest dziedziczna u jamników miniaturowych długowłosych, ale występuje także u wielu innych ras psó...
