BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Małe zwierzęta
Zespół brachycefaliczny a zaburzenia przełykowo-żołądkowe u psów
dr n. wet. Maria Makowiecka1
dr n. wet. Tomasz Szara1
lek. wet. Paweł Kowalczyk2
dr n. wet. Daria Kłosińska3
Zespół brachycefaliczny u psów rozwija się u ras krótkogłowych – buldogów, mopsów, boston terrierów. Specyficzne proporcje głowy powodują przeszkody anatomiczne w górnych drogach oddechowych, w znacznym stopniu utrudniające wymianę gazową. Do tych zaburzeń dołączają się zazwyczaj zaburzenia ze strony układu trawiennego, które dodatkowo pogarszają komfort życia. Najlepszą metodą terapeutyczną jest przeprowadzenie korekcji chirurgicznej z jednoczesnym podawaniem preparatów usprawniających funkcjonowanie układu pokarmowego.
Summary
Brachycephalic syndrome and gastrointestinal problems in dogs
Brachycephalic syndrome in dogs results from a variety of problems and includes stenotic nares, elongated soft palate, hypertrophic palatine tonsils, reverted laryngeal saccules, and tracheal collapse. The most commonly affected breeds are the French bulldog, British bulldog, pug, Boston terrier and Pekingese. A very high prevalence of gastrointestinal tract problems in brachycephalic dogs presenting with upper respiratory disorders is diagnosed clinically, endoscopically and histologically. Observations show a high correlation between upper respiratory and gastrointestinal problems in brachycephalic breeds with upper respiratory disease. Surgical treatment (palatoplasty and rhinoplasty) improves the gastrointestinal manifestations and gastro-oesophageal medical treatments improve outcomes in surgically treated dogs.
Key words: dog, brachycephalic syndrome, gastrointestinal tract, treatment
Prowadzona przez tysiące lat świadoma selekcja spowodowała, że populacja psa Canis lupus f. domestica wyróżnia się znaczną różnorodnością fenotypową, niespotykaną wśród innych ssaków. Szczególnie wyraźnie zaznacza się ona w obrębie głowy, stanowiąc podstawę podziału tego gatunku na trzy morfotypy. Najliczniej reprezentowany jest morfotyp mesaticefaliczny – średniogłowy, można powiedzieć – klasyczny, w którym zachowane są „właściwe” proporcje okolic głowy. U psa długogłowego (dolichocefalicznego) wydłużona jest część przednio-dolna głowy z okolicami twarzy. W morfotypie brachycefalicznym – krótkogłowym – wyraźnie szeroka i kulista jest górno-tylna część głowy z okolicami czaszki.
Konsekwencją znacznie zmienionych proporcji głowy są różnego rodzaju modyfikacje struktur anatomicznych, bardzo często niekorzystne (7). Liczba tych zmian jest tak duża, że pies jako uznany gatunek polimorficzny obejmuje ponad 335 ras. Kynolodzy, ...
Kształtowanie nietuzinkowych ras krótkogłowych doprowadziło między innymi do powstania szeregu wad rozwojowych uzębienia oraz mięśni żuciowych. Dysproporcja pomiędzy twarzą a czaszką niesie także wiele zmian anatomicznych w układzie oddechowym, kt...