BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Żywienie
Żywienie wspomagane dojelitowe u psów i kotów
dr n. wet. Agnieszka Kurosad
Artykuł krótko charakteryzuje sposoby zwiększania smakowitości (apetyzacji) posiłków oraz prezentuje dojelitowy sposób odżywiania psów i kotów. Opisuje zalecane diety (postać, kaloryczność, wartość odżywcza) i możliwe powikłania wynikające z tego rodzaju dożywiania.
Summary
Enteral assisted feeding in dogs and cats
The article briefly describes ways to increase the palatability of the diet and presents the enteral feeding methods used in dogs and cats. It describes the recommended diets (type, caloric density, nutritional value) and indicates the basic complications of enteral feeding observed in dogs and cats.
Key words: assisted enteral feeding, dog, cat
Żywienie wspomagane stosuje się u psów i kotów w celu dostarczenia organizmowi odpowiedniej liczby kalorii i pozostałych składników odżywczych, adekwatnie do zapotrzebowania w konkretnej jednostce chorobowej. Tego typu odżywianie organizmu może odbywać się drogą enteralną – dojelitowo, lub parenteralną (częściowe lub całkowite żywienie parenteralne) (1, 4, 5). Typowym rozwiązaniem w przypadku zwierząt niedożywionych, z pracującym przewodem pokarmowym (zachowana ciągłość, motoryka i wydzielniczość) jest dostarczenie pokarmu „do przewodu pokarmowego”. Jest to najbardziej naturalny sposób odżywienia zarówno całego organizmu, jak i enterocytów (4, 5). Zapewnia dostarczenie składników odżywczych, utrzymanie perystaltyki jelit, stałą impulsację wydzielniczą oraz właściwą kondycję enterocytów, kosmków jelitowych i mikroflory.
Skuteczność żywienia wspomaganego zależy w dużej mierze od czasu podjęcia tego rodzaju terapii. Im wcześniej rozpoczniemy dożywianie, tym jest ono efektywniejsze (1, 4). Niemniej jednak należy pamiętać, że przed wprowadzeniem dożywiania należy ustabilizować stan zwierzęcia (wyrównanie równowagi wodno-elektrolitowej, kwasowo-zasadowej, unormowanie stężenia glukozy we krwi itp.) na tyle, aby w ciągu najbliższych 24 godzin wprowadzić dożywianie enteralne (5).
Najczęstszymi metodami wykorzystywanymi w żywieniu dojelitowym są apetyzacja posiłków oraz doustne żywienie przymusowe (5). Rozwiązaniem najwygodniejszym dla zwierzęcia i właściciela jest dobrowolne przyjmowanie posiłków o zwiększonej atrakcyjności. Polega to na zastosowaniu pewnych zabiegów, związanych np. z termiczną obróbką pokarmu – ogrzaniu produktu wilgotnego, dodaniu ciepłej wody do karmy mokrej lub namoczeniu karmy suchej w ciepłej wodzie bądź mleku, jeżeli nie ma przeciwwskazań, itp.
Innym sposobem jest wzbogacenie składu karmy konsumowanej przez zwierzę w dodatki smakowe – gotowane mięso, wątróbkę, cukier, miód, jogurt, biały ser itp. Warunkiem jest zgodność „żywieniowa”, czyli możliwość zastosowania powyższych składników w o...