Choroby mózgu są stosunkowo częstymi zaburzeniami u psów i kotów, a ich różnicowanie może stanowić prawdziwe wyzwanie diagnostyczne dla lekarza weterynarii. Bardzo często przebiegają one z podobnymi objawami klinicznymi, ale mogą znacznie różnić się rokowaniem. Objawy kliniczne niejednokrotnie nie odzwierciedlają nasilenia zmian patologicznych w mózgu. Mogą one wymagać leczenia zwanego „objawowym”, niezależnie od leczenia przyczynowego, nakierowanego bezpośrednio na mózg. W pierwszej części dwóch artykułów przeglądowych dotyczących chorób mózgu przedstawiono ogólną charakterystykę objawów klinicznych, rozpoznanie różnicowe oraz badania dodatkowe. Specjalną uwagę zwrócono na zaburzenia funkcji poznawczych, wodogłowie, choroby metaboliczne oraz guzy mózgu.

Objawy kliniczne choroby mózgu

Objawy kliniczne zaburzeń świadomości mogą być od bardzo łagodnych (np. zwierzę jest tylko nieco mniej aktywne niż normalnie) do ciężkich (np. śpiączka i brak reakcji na jakiekolwiek bodźce zewnętrzne). „Normalny” stan świadomości jest stanem dynamicznym i jest uzależniony od złożonych interakcji pomiędzy bodźcem i reakcją na ten bodziec, które mogą być osobniczo zmienne, a w niektórych przypadkach mogą zmieniać się u tego samego osobnika w czasie. Dlatego kliniczna ocena stanu świadomości często polega na kategoryzowaniu pacjentów w zależności od ich reakcji.

Zwierzę jest oceniane jako przytomne, jeżeli reaguje w przewidywalny sposób na określony bodziec. Normalnie zwierzęta przytomne są stale świadome zmian zachodzących w otaczającym je środowisku. Zdają sobie sprawę ze zmian aktywności, dźwięku oraz ...