Neurologia
Uchyłek pajęczynówki w odcinku piersiowo-lędźwiowym – diagnostyka różnicowa z przepukliną krążka międzykręgowego u mopsów
dr. med. vet. habil. Thomas Flegel
vet. Marie-Kerstin Müller
Większość lekarzy weterynarii uważa chorobę krążka międzykręgowego za najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u psów ras małych, które trafiają do gabinetów weterynaryjnych z porażeniem kończyn miednicznych. Istnieje jednak stosunkowo długa listach innych chorób, które należy brać pod uwagę w rozpoznaniu różnicowym przyczyny takich objawów. Jedną z nich jest uchyłek pajęczynówki.
Summary
Thoracolumbar arachnoid diverticulum: differential diagnosis to intervertebral disc herniation in Pugs
Intervertebral disc disease is considered the most likely diagnosis in a small breed dog presented for rear limb paresis by most clinicians. There is, however, an extensive list of additional possible differential diagnoses that have to be taken into consideration as well. One of those is the spinal arachnoid diverticulum (AD). Especially in Pug dogs spinal arachnoid diverticula (ADa) seem to be much more frequent than intervertebral disc disease causing thoracolumbar myelopathy.
Key words: thoracolumbar arachnoid diverticulum, pug
Szczególnie u psów rasy mops uchyłki pajęczynówki rdzenia kręgowego występują prawdopodobnie znacznie częściej niż choroba krążków międzykręgowych i są przyczyną uszkodzenia odcinka piersiowo-lędźwiowego rdzenia. Niniejszy artykuł omawia tę chorobę u mopsów z dwóch powodów. Z jednej strony, mopsy z objawami uchyłka pajęczynówki trafiają do lekarzy z nieco innym wywiadem oraz objawami klinicznymi niż psy z przepukliną krążka międzykręgowego, i te różnice powinny wzbudzić podejrzenie tej choroby. Z drugiej strony, podczas badania obrazowego kręgosłupa można przeoczyć uchyłek, jeżeli wykonujący badanie nie wie, że choroba może być rozpoznaniem u badanego pacjenta. Po przedstawieniu aktualnego stanu wiedzy na temat etiopatologii uchyłków pajęczynówki artykuł omawia specyficzne cechy tej choroby u mopsów oraz porównuje je z cechami klinicznymi uchyłków pajęczynówki w ogólnej populacji psów.
Tradycyjnie termin „torbiel podpajęczynówkowa” oraz jego synonimy, takie jak torbiel oponowa, torbiel opon rdzenia kręgowego i torbiel rzekoma pajęczynówki rdzenia kręgowego, były wykorzystywane do opisania ogniskowego rozszerzenia przestrzeni podpajęczynówkowej rdzenia kręgowego z jednoczesnym zmniejszeniem średnicy rdzenia kręgowego (1-13, 15, 16, 19-21, 23, 25, 26). Te rozszerzenia nie mają jednak wyściółki z komórek nabłonkowych i dlatego nie można ich uznawać za prawdziwe torbiele. W związku z tym w ostatnich latach w literaturze weterynaryjnej zaczęto stosować bardziej odpowiednią nazwę (6, 15, 22).