Zdrowa rogówka jest bezbarwna, całkowicie przezierna. Każdy patologiczny proces daje się zaobserwować jako zmiana jej wyglądu. Zaburzenia dotyczące rogówki można podzielić na wrodzone i nabyte. W celu ułatwienia różnicowania zmian w artykule pogrupowano je pod względem koloru.

Rogówka dzięki swojej przezierności umożliwia funkcjonowanie układu optycznego oka. U psów i kotów składa się z czterech warstw – nabłonka tylnego (śródbłonka), błony Descemeta, zrębu rogówki i nabłonka przedniego. Zmiany na rogówkach są wyzwaniem dla lekarza weterynarii. Ich przyczyny mogą być urazowe lub autoimmunologiczne, ale spotyka się także wady wrodzone albo zmiany świadczące o ogólnym procesie chorobowym organizmu. Dodatkowo frustrujący może być fakt, że większość zmian wpływa na jakość widzenia zwierzęcia poprzez powodowanie nieprzezierności, np. odkładanie pigmentu, bądź wad refrakcji, np. blizny. W większości przypadków wczesne rozpoznanie umożliwia podjęcie leczenia, a przez to zatrzymanie procesów chorobowych albo zdiagnozowanie choroby ogólnej. Zmiany rogówki można podzielić ze względu na miejsce ich występowania, przyczynę lub chociażby kolor. W artykule zmiany na rogówkach zostaną sklasyfikowane na podstawie ich koloru.

Niebieski

Jeżeli widzimy niebieską rogówkę, pierwszą możliwością, o której należy pomyśleć, jest jaskra – stan nagły w okulistyce! Zwiększone ciśnienie wewnątrzgałkowe powoduje obrzęk rogówki, który klinicznie przejawia się niebieskim zabarwieniem (ryc. 1)....

Czarny

Czarne zmiany na rogówkach w większości przypadków są konsekwencją odkładania się pigmentu. Może ono mieć wiele przyczyn, np. przewlekłe powierzchowne zapalenie rogówki (ryc. 3), zespół suchego oka, barwnikowe zapalenie rogówki u ras brachycefalic...

W przypadku pęknięcia torbieli tęczówki uwolniony pigment przylega do śródbłonka rogówki, dając obraz czarnej plamy. Badanie lampą szczelinową pozwala na lokalizację pigmentu i wyjaśnienie jego pochodzenia.