21/03/2019
Ryc. 3. Trichuris vulpis z kału lisa.
Zagrożenie inwazją dla ludzi, a przede wszystkim dla dzieci ze strony pasożytów często występujących u młodych zwierząt (Toxocara spp.) wskazuje na konieczność rygorystycznego przestrzegania zasad odrobaczania. Gdy w domu są małe dzieci, a młody pies hasa swobodnie na spacerach lub w ogrodzie wokół domu, uzasadnione jest stosowanie leków przeciw nicieniom w odstępach miesięcznych. Psy dorosłe przebywające w analogicznych warunkach, a także te, które mają kontakt z innymi psami, powinny być odrobaczane przeciwko nicieniom czterokrotnie w ciągu roku. Idealne byłoby wykonanie okresowych badań kału, aby sprecyzować, czy są one rzeczywiście zarażone. W powyższych warunkach stosowanie środków przeciw tasiemcom zazwyczaj nie jest konieczne, co jednak warto potwierdzić badaniem koproskopowym.
Częste (co 4-6 tygodni) podawanie leków przeciw tasiemcom (prazykwantel) uzasadnione jest rzadko – tylko wtedy, gdy pies ma dostęp do odpadów poubojowych, padliny, ma skłonności do polowania i przebywa na terenie endemicznym dla E. multilocularis. Za regiony endemiczne występowania tego pasożyta u lisów uznaje się obszar północno-wschodniej, środkowo-wschodniej i południowo-wschodniej Polski. W przypadku kotów polujących (możliwa inwazja Taenia taeniaeformis) zaleca się odrobaczanie co 2-3 miesiące.
Należy pamiętać o możliwości zarażania się zwierząt towarzyszących nicieniami jelitowymi przenoszonymi przez lisy, tj. włosogłówką (Trichuris vulpis) oraz tęgoryjcem (Uncinaria stenocephala). Oprócz E. multilocularis u lisów stwierdza się także powszechnie tasiemca Mesocestoides lineatus, którym może zarazić się kot lub pies w wyniku zjedzenia żywiciela pośredniego (płaz, ptak lub gryzoń).
