Mało który pies po spożyciu trutki na szczury (rodentycydów antykoagulacyjnych) będzie wykazywał objawy zatrucia, jeśli od jej spożycia minęło mniej niż 24 godziny (chyba że jest pacjentem z chorobą wątroby lub już istniejącym zaburzeniem krzepnięcia). Z założenia, aby doszło do krwawienia, musi wyczerpać się u niego pula czynników krzepnięcia zależnych od witaminy K (II, VII, IX i X), co zwykle trwa około 2-3 dni. Najczęściej tacy pacjenci skrwawiają się do jamy opłucnej, a powodem wizyty jest osłabienie (z powodu narastającej niedokrwistości i hipowolemii) oraz duszność (gromadząca się krew uniemożliwia prawidłowe rozprężanie się płuc). Oczywiście możliwe jest też krwawienie do układu moczowego (w mojej praktyce jeden pacjent), do jamy stawowej (dwóch pacjentów – jeśli właściciel nic nie wspomni o narażeniu na trutkę, a powodem wizyty jest kulawizna, podejrzenie powinny wzbudzić: znaczące, postępujące osłabienie zwierzęcia, blade błony śluzowe i zwiększona częstotliwość oddechów), krwawienie z nosa, wymioty z krwią, krwawienie do płuc, do jamy brzusznej, przedłużone krwawienie z małych ran, krwawienie do tkanek okołotchawiczych (wówczas dominującym objawem jest ciężka duszność z uwagi na zwężenie tchawicy). Najrzadziej dochodzi do krwawienia wewnątrzczaszkowego (w literaturze jednak często podaje się drgawki jako jeden z głównych objawów zatrucia).