Test Ortolaniego został opracowany i opisany przez włoskiego ortopedę Marino Ortolaniego w celu wczesnego wykrywania dysplazji stawów biodrowych u dzieci (Ortolani, 1937). Do stosowania u psów test został nieco zmodyfikowany i wykorzystywany jest w tym samym celu, czyli do wczesnego rozpoznawania dysplazji stawów biodrowych.

Wskazania

Zdaniem wielu autorów (Denny i Butterworth, 2000; Schimke i wsp., 2007) test Ortolaniego może być stosowany u psów w wieku 8-12 tygodni. Jego znaczenie diagnostyczne jest jednak ograniczone, ponieważ ujemny wynik nie wyklucza nadmiernej luźności stawów, natomiast wynik dodatni z dużym prawdopodobieństwem wskazuje na nadmierną luźność stawu i występowanie zmian patologicznych (Puerto i wsp., 1999; Gatineau i wsp., 2012). Wartość diagnostyczna testu wzrasta wraz z wiekiem szczenięcia. W wieku powyżej sześciu miesięcy jest on stosowany wraz z diagnostyką obrazową w rozpoznawaniu dysplazji stawów biodrowych. Dodatkowo test Ortolaniego wykorzystywany jest w okresie przedoperacyjnym przy planowaniu operacji podwójnej i potrójnej osteotomii miednicy w celu oceny stopnia rotacji fragmentu panewkowego miednicy.