BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Onkologia
Nasze postępowanie w leczeniu nowotworów gruczołu sutkowego u suk
dr n. wet. Jacek Ingarden
Najczęstszymi nowotworami u psów są guzy gruczołu sutkowego. W większości placówek weterynaryjnych rutynowym postępowaniem jest leczenie chirurgiczne. Autor przedstawił pełen schemat diagnostyki i leczenia, zwracając szczególną uwagę na konieczność wykonania badań histopatologicznych i ich znaczenie w dalszym rokowaniu.
Wstęp
Guzy gruczołu sutkowego u niekastrowanych suk stanowią 50-70% wszystkich nowotworów występujących u psów (8). Około 50% jest złośliwych, a połowa z nich daje przerzuty. Ta niechlubna statystyka wskazuje, że jest to najpowszechniejszy nowotwór, za którego leczenie bierze się lekarz weterynarii pierwszego kontaktu. Rutynową procedurą terapeutyczną jest usunięcie chirurgiczne. Muszą być jednak spełnione podstawowe zasady diagnostyki i chirurgii onkologicznej.
Diagnostyka onkologiczna (2, 8)
Każdy pacjent z podejrzeniem nowotworu powinien przejść standardową procedurę diagnostyczną, która ma duży wpływ na rokowanie i wybór leczenia. Część z tych badań, powtarzana regularnie, pozwala na ocenę skuteczności leczenia i powinien to być standardowy monitoring. Nowotwory o dużym stopniu zaawansowania klinicznego według klasyfikacji TNM (9) opracowanej przez WHO mają złe rokowanie, co bierzemy pod uwagę podczas planowanego postępowania.
Podczas badania klinicznego ocenia się:
1. Przesuwalność guza względem gruczołu sutkowego.
2. Naciekanie skóry umiejscowionej powyżej zmiany, położonych głębiej powięzi lub powłok brzusznych.
3. Powiększenie gruczołu sutkowego, co może wiązać się z laktomanią (produkcją mleka u niekarmiącej suki) lub guzem jajnika.
4. Rumień skóry.
5. Miejscowe podniesienie temperatury skóry.
6. Powierzchowne owrzodzenia i obrzęk.
7. Konsystencję węzłów chłonnych pachwinowych i pachowych (przerzuty) – przy powiększeniu zalecana jest biopsja aspiracyjna (BAS) przed planowanym zabiegiem.
8. RTG płuc pod kątem przerzutów (trzy projekcje – boczna lewa, boczna prawa oraz brzuszno-grzbietowa). Przy obecności przerzutów dalsze leczenie jest dyskusyjne.
9. USG płuc i jamy brzusznej.