Nowotwory moczowodów u psów stwierdza się rzadko, a większość pierwotnych zmian rozrostowych w tym odcinku układu moczowego jest łagodna. Jedną z najczęstszych możliwości terapeutycznych jest zabieg chirurgiczny polegający na usunięciu wtórnie zmienionej nerki wraz z przynależnym moczowodem. Zaprezentowano przypadek kliniczny psa z brodawczakiem moczowodu i opisano postępowanie diagnostyczne oraz operacyjne.

Wstęp

Nowotwory moczowodów u psów są stosunkowo rzadko stwierdzane, a u kotów nie zostały opisane (1, 3, 6). Mogą występować jako zmiany pierwotne lub wtórne. Częściej obserwuje się zajęcie moczowodów przez pierwotne nowotwory pęcherza moczowego i nerek. Większość pierwotnych zmian rozrostowych w moczowodzie jest łagodna. Zalicza się do nich brodawczaki z nabłonka przejściowego, włókniaki i mięśniaki, które u psów stanowią 46% opisywanych przypadków. Nie wykazano jak dotąd predylekcji płciowej do opisywanych zmian (1). Niejasne jest, czy brodawczak z nabłonka przejściowego powstaje w następstwie przewlekłego stanu zapalnego (4). W literaturze opisywane są przypadki rzadko występujących pierwotnych złośliwych nowotworów moczowodu, takich jak rak z komórek nabłonka przejściowego (transitional cell carcinoma – TCC), guz z komórek tucznych (mast cell tumor – MCT), mięsak tkanek miękkich (soft tissue sarcoma) oraz mięśniakomięsak gładkokomórkowy. W większości przypadków łagodne nowotwory moczowodu dotyczą jego części bliższej, podczas gdy złośliwe występują w części dalszej (3, 4, 6).

Zwierzęta ze zmianami rozrostowymi moczowodu mogą wykazywać następujące objawy kliniczne: krwiomocz, zwiększone pragnienie, wielomocz, zmniejszony apetyt, posmutnienie, gorączkę oraz bolesność jamy brzusznej – w szczególności przodobrzusza – najczęściej wynikającą z napięcia torebki nerki związanego z rozwijającym się wodonerczem (1, 2, 5).

Rozpoznawanie opiera się głównie na wykonaniu badań obrazowych, takich jak badanie radiologiczne i ultrasonograficzne. To ostatnie ujawnia wodonercze oraz poszerzenie moczowodu w części bliższej względem niedrożności. Badanie to pozwala również ok...

Opis przypadku

Do przychodni weterynaryjnej przyprowadzono 11-letniego psa mieszańca, samca o masie 23 kilogramów. Z wywiadu uzyskano następujące informacje: od czterech dni pies był osowiały, nie miał apetytu, wymiotował żółcią i leżał zwinięty w kłębek, co właściciele interpretowali jako objawy bólowe. Okresowo samopoczucie psa ulegało nieznacznej poprawie, po czym objawy nawracały.