U ludzi aktywnie uprawiających sport może dochodzić do zapalenia nadkłykci kości ramiennej. To, czy rozwinie się zapalenie nadkłykcia bocznego (łokieć tenisisty), czy przyśrodkowego (łokieć golfisty), zależy od rodzaju aktywności. Etiologia obu zespołów objawowych jest jednak podobna. Jej podłożem są powtarzające się mikrourazy przyczepów ścięgien.

Do zapalenia nadkłykcia przyśrodkowego u ludzi najczęściej wcale nie dochodzi u golfistów. Objawy mogą powstawać w wyniku powtarzających się ruchów nadgarstka przeciwko oporowi, na przykład w wyniku gry w golfa, rzucania piłką, u ludzi zajmujących się stolarstwem lub u mechaników. Pacjenci dotknięci chorobą mówią o bólu promieniującym aż do palców. Mikrourazy mogą prowadzić do powstania zapalenia, zwapnień, martwicy i zmian zwyrodnieniowych tej okolicy. U dzieci urazy zmęczeniowe mogą być przyczyną apofizjolizy, czyli odwarstwienia nadkłykcia, i złamań awulsyjnych (z oderwaniem przyczepu).

Zapalenie nadkłykcia przyśrodkowego obserwowane jest także u psów i u kotów. U psów rzadko występuje samoistnie. Najczęściej jest chorobą współistniejącą przy dysplazji stawu łokciowego. Nierzadko też jest pomijane i traktowane jako wynik zmian zwyrodnieniowych. Występowanie zmian zwyrodnieniowych ograniczonych jedynie do nadkłykcia przyśrodkowego powinno być jednak zawsze brane pod uwagę jako pierwotna przyczyna kulawizny (de Bakker i wsp., 2012).

Etiopatogeneza choroby u kotów

U kotów choroba ma etiologię podobną jak u ludzi. Występuje zazwyczaj u zwierząt w średnim wieku (7-10 lat), z nadwagą, a także wychodzących. W oparciu o badania histopatologiczne wykonane post mortem oszacowano, że problem może dotyczyć nawet około 10% populacji kotów (Streubel i wsp., 2012). Wskutek powtarzających się urazów ze zmęczenia dochodzi do mikrouszkodzeń ścięgien w okolicy ich przyczepów na bloczku kłykcia kości ramiennej. Może to doprowadzić do zgrubienia ścięgna, jego zwyrodnienia, a także zwapnień. Pomiędzy głowami (ramienną i łokciową) ścięgna zginacza łokciowego nadgarstka przebiega nerw łokciowy. W wyniku choroby może być on uciśnięty przez zdeformowane przyczepy ścięgien, wyrośla kostne, a także przez same ścięgna, które na skutek choroby mogą zwiększyć swoją objętość.

Tkanka kostna na powierzchni nadkłykcia przyśrodkowego również może ulegać zapaleniu i reagować powstaniem wyrośli kostnych. Badania histopatologiczne (Streubel i wsp., 2012) wykazały jednak, że zapalenie tej okolicy dotyczy tylko pierwszej (inicj...