MAGWET
ZALOGUJ
MAGWET
Prenumeruj
Odnów Subskrypcję
Prenumeruj
Czasopisma
Magazyn Weterynaryjny Weterynaria po Dyplomie
Praktyka
Kliniczna
Anestezjologia Behawioryzm Chirurgia Choroby wewnętrzne Choroby zakaźne Dermatologia Diagnostyka laboratoryjna Diagnostyka obrazowa Endokrynologia Farmakologia i toksykologia Gastroenterologia Geriatria Hematologia Kardiologia Laryngologia Nefrologia i Urologia Neurologia Okulistyka Onkologia Ortopedia Parazytologia Rehabilitacja Rozród Stany nagłe Stomatologia Żywienie
Gatunki
Małe zwierzęta Konie Przeżuwacze Świnie Ptaki Zwierzęta egzotyczne Zwierzęta dzikie
Zarządzanie
Praktyką
Prawo Psychologia Zarządzanie
Wydarzenia
Akademia po Dyplomie POLECAMY Kongresy Multiforum Webinaria Odkryj swój dermatologiczny zmysł
Filmy
Aktualności
Sklep
Koszyk
0
ZALOGUJ
Zarejestruj
Zaloguj
Zarejestruj

Dermatologia Psy

Leiszmanioza psów okiem dermatologa

07/07/2022

Dermatologia

Leiszmanioza psów okiem dermatologa

lek. wet. Joanna Karaś-Tęcza1
dr n. wet. Joanna Dawidowicz2

1 Dermawet – Gabinet Dermatologiczny dla Psów i Kotów w Warszawie
2 Klinika Weterynaryjna Brynów w Katowicach

Leiszmanioza psów występuje endemicznie w ponad 80 krajach na świecie (w Basenie Morza Śródziemnego, Afryce, Azji Południowej, Ameryce Środkowej i Południowej, Stanach Zjednoczonych i na Półwyspie Arabskim). W Polsce liczba opisanych przypadków leiszmaniozy u psów jest jak dotąd stosunkowo niewielka (2, 16, 19, 29).

Uwarunkowania społeczno-ekonomiczne, zmiany klimatyczne, a być może również zdolność dostosowywania się przenosicieli choroby do nowych nisz ekologicznych doprowadziły do rozszerzenia się obszarów występowania leiszmaniozy w kierunku północnym. Coraz więcej psów podróżuje ze swymi właścicielami na południe Europy lub zwierzęta te są importowane z krajów endemicznego występowania choroby, stąd przypadki zawleczenia leiszmaniozy między innymi do Niemiec, Holandii, Wielkiej Brytanii, Czech i Polski (30). Leiszmanioza jest zoonozą, a głównym rezerwuarem zarazka dla człowieka są psy i dziko żyjące psowate. Wykazano, że na terenach endemicznych nawet ponad 50% psów, u których w surowicy obecne są przeciwciała przeciwko Leishmania spp., nie wykazuje żadnych objawów klinicznych. Jako bezobjawowi nosiciele stanowią one zagrożenie dla innych zwierząt i człowieka (25). U większości tych zwierząt w pewnym momencie ich życia (najczęściej wskutek obniżenia odporności) dochodzi do pojawienia się objawów choroby.

Czynnikiem etiologicznym leiszmaniozy są wiciowce należące do rodziny Trypanosomatidae, rodzaju Leishmania. Za chorobę u psów odpowiada przede wszystkim gatunek Leishmania infantum (13). Przenosicielami i żywicielami pasożyta są samice krwiopijnych ćmiankowatych (rodzina owadów z rzędu muchówek) z rodzaju Phlebotomus spp. i Lutzomyia spp. (w Amerykach). Owady te są jedynymi stawonogami zaadaptowanymi do przenoszenia Leishmania spp. Ćmiankowate bytują na obszarach, gdzie temperatura nie spada poniżej 15,5°C, gdyż jest to temperatura graniczna dla ich rozwoju. Aktywność tych muchówek może zaznaczać się od marca do listopada, przy czym najbardziej aktywne są w godzinach popołudniowo-wieczornych. Z oczywistych względów bardziej narażone na zarażenie są psy spędzające większość czasu poza domem, psy polujące lub pracujące (33).

Patogeneza

Główną drogą przenoszenia inwazji jest ukłucie przez zarażonego owada. Groźne może być też rozgniecenie owada na skórze i wtarcie w ten sposób wiciowców do rany. Innymi, lecz o wiele rzadszymi drogami zarażenia psów są: droga płciowa, zarażenie potomstwa przez matkę oraz transfuzje krwi (21, 30). Jak dotąd nie udowodniono ponad wszelką wątpliwość możliwości bezpośredniego zarażenia psa od psa przez kontakt ani człowieka od psa (na przykład przez pogryzienia lub rany), chociaż opisano incydentalne przypadki prawdopodobnej bezpośredniej transmisji choroby z psa na psa w Wielkiej Brytanii, Finlandii i Niemczech (18, 6).

Artykuł dostępny tylko dla zalogowanych użytkowników

Zaloguj się

Nie masz konta na Magwet? Załóż konto
Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Obraz kliniczny

Objawy kliniczne towarzyszące leiszmaniozie psów odznaczają się bardzo dużą różnorodnością. Wynika to z typu odpowiedzi immunologicznej uruchomionej przez organizm danego pacjenta na [...]

Diagnostyka różnicowa

W przypadku złuszczającego zapalenia skóry i symetrycznych wyłysień w diagnostyce różnicowej należy uwzględnić ropne zapalenie skóry, pęcherzycę liściastą, nużycę, świerzb, chłoniaka epiteliotropowego, zapalenie gruczołów [...]

Rozpoznawanie

Leiszmaniozę trzeba podejrzewać u każdego zwierzęcia, które podróżowało, zwłaszcza w rejony endemicznego występowania tej choroby. Kluczowe jest ustalenie nie tylko tego, czy zwierzę [...]

Rokowanie

Rokowanie w przypadku leiszmaniozy określa się jako ostrożne do złego. Jest to uzależnione od stopnia zaawansowania objawów klinicznych, w szczególności obecności niewydolności nerek, [...]

Leczenie

Skuteczność leczenia leiszmaniozy u psów jest o wiele mniejsza niż u ludzi i obecnie uważa się ją za chorobę nieuleczalną. Wynika to z faktu, że bardzo [...]

Profilaktyka

Opiekując się psem chorym na leiszmaniozę i mając kontakt z jego zmianami skórnymi, zarówno lekarz, jak i właściciel zwierzęcia powinni zachować szczególną ostrożność (na [...]

OSTATNIO DODANE
Magister inżynier od zwierząt
Ukończyłeś studia weterynaryjne w 2025 roku? Skorzystaj z bonu edukacyjnego!
Certyfikowane Szkolenie  Gastroenterologia psów i kotów
„Oblicza weterynarii” – kampania, która oddaje głos lekarzom weterynarii
Doktorant UPWr opracował nową broń w walce ze zgnilcem amerykańskim
POLECANE ARTYKUŁY
Farmakologia i toksykologia
Opioidowa farmakoterapia bólu okołooperacyjnego u psów i kotów
Onkologia
Ośmioletnia suka z nawrotowym krwiomoczem
Hematologia
Zależne od rasy zmiany w obrazie krwi u psów i kotów. Cz. II
Onkologia
Dziesięć najczęstszych nowotworów u psów w Polsce
Chirurgia
Rany u małych zwierząt. Cz. III. Czemu rana się nie goi
Dermatologia
Toczniowe zniekształcenie pazurów u psów jako rzadka forma tocznia – rozpoznawanie i leczenie
Parazytologia
Motyliczka mięśniowa – możliwości rozpoznawania nowego zagrożenia
Kardiologia
Pies z nietolerancją wysiłkową i posmutnieniem. Rozwiązanie zagadki
NEWSLETTER
OBSERWUJ NAS NA
NASZE PUBLIKACJE
  • Magazyn Weterynaryjny
  • Zamów prenumeratę
  • Weterynaria po Dyplomie
  • Zamów prenumeratę
  • Czytaj on-line Magazyn Weterynaryjny
  • Czytaj on-line Weterynaria po Dyplomie
  • Filmy
  • Rada Programowa Magazynu Weterynaryjnego


AKADEMIA PO DYPLOMIE WETERYNARIA
  • Termin i miejsce
  • Program
  • Koszty uczestnictwa
  • Rejestracja online


POMOC
  • Polityka prywatnosci
  • Zadaj pytanie
  • Logowanie i rejestracja
  • Regulamin
  • Metody płatności
  • Regulamin publikowania prac
  • Filmy Pomoc
  • Kontakt


KONTAKT

Medical Tribune Polska Sp. z o.o.
ul. Grzybowska 87
00-844 Warszawa
NIP: 521-008-60-45


801 044 415
+48 (22) 444 24 44
kontakt@magwet.pl
Nr konta: 13 1600 1068 0003 0102 0949 9001

Kontakt w sprawie reklam: magwet-reklama@medical-tribune.pl

Anuluj