Termin ten obejmuje grupę chorób charakteryzujących się zakażeniami naskórka i/lub skóry właściwej spowodowanymi bakteriami ropotwórczymi. Ropowice stanowią u psów drugą grupę chorób pod względem częstotliwości występowania po chorobach alergicznych. Zakażenia bakteryjne skóry i innych tkanek miękkich występują bardzo rzadko jako pierwotne, w większości przypadków są to zakażenia wtórne.

Ze zmian określonych jako ropne zapalenie skóry najczęściej izolowane są takie gronkowce koagulazododatnie jak Staphylococcus pseudintermedius (dawniej Staphylococcus intermedius), Staphylococcus aureus, Staphylococcus Schleiferi susp. coagulans, rzadziej bakterie koagulazoujemne, takie jak Pseudomonas aeruginosa, Proteus mirabilis i Escherichia coli. Warto odnotować, że Staphylococcus pseudintermedius należy do stałej flory bakteryjnej skóry, która może wikłać niektóre choroby skóry, nabywając cechy chorobotwórcze (3-7, 15).

Rozpoznawanie i postępowanie w ropnych zapaleniach skóry

Kluczowe w rozpoznawaniu ropnych zapaleń skóry jest ustalenie przyczyny pierwotnej (tab. I). Brak jej ustalenia skutkuje najczęściej niepowodzeniami terapeutycznymi.

Podział ropnych zapaleń skóry (tab. II) oparty jest przede wszystkim na tym, jak głęboko w skórę sięgają wykwity, takie jak grudki, krosty, kryzki naskórkowe, łuski oraz strupy. W przypadku powierzchniowych i powierzchownych zapaleń zmiany mają charakter wysiękowy i najczęściej ograniczają się do naskórka bez uszkodzenia błony podstawnej, podczas gdy zapalenie głębokie powoduje uszkodzenie błony podstawnej, skóry właściwej oraz okolicznych tkanek. Jest to istotne przede wszystkim w rokowaniu i prognozowaniu czasu trwania leczenia, natomiast nie ma zasadniczego znaczenia w rozpoznawaniu choroby (1, 18).

Powierzchniowe ropne zapalenie skóry obejmuje zapalenie fałdów skórnych (wyprzenie) oraz ostre sączące zapalenie, zwane urazowo-ropnym zapaleniem skóry (ang. hot spot). Wyprzenie jest najczęściej wynikiem cech anatomicznych obserwowanych u niektórych ras, takich jak buldog francuski, buldog angielski, mops, shar pei. W wyniku wydzielania łoju i maceracji tkanek między fałdami skórnymi dochodzi do wtórnej infekcji bakteryjnej. Fałdy najczęściej występują w części twarzowej, w okolicy kikuta ogona (ryc. 1), warg sromowych oraz w linii białej u psów otyłych. Ostre sączące zapalenie skóry lub urazowo-ropne zapalenie, znane pod nazwą hot spot (ryc. 2), powstaje w wyniku reakcji nadwrażliwości przebiegającej z silnym świądem prowadzącym do samouszkodzeń i wtórnych zakażeń bakteryjnych. Pierwotną ich przyczyną są najczęściej: alergiczne pchle zapalenie skóry, atopowe zapalenie skóry o przebiegu sezonowym, świerzb lub zapalenie przewodów słuchowych wywołane przez drożdżaki (Malassezia spp.).