Inwazje pasożytnicze są częstym problemem, szczególnie u papug utrzymywanych w większych stadach oraz w wolierach zewnętrznych, gdzie może dojść do zarażenia pasożytami od ptaków dzikich. Papugi przebywające w dużych wolierach lub halach zazwyczaj są liczne, a chwytanie ich w celu wykonania badań i indywidualnego podania leków stanowi nie lada wyzwanie dla hodowcy. Podawanie leków odrobaczających z wodą do picia jest mało skuteczne z uwagi na nieregularne przyjmowanie płynów przez większość papug oraz większą niż u innych ptaków wrażliwość na zmianę smaku lub barwy wody. Dlatego parazytozy w takich warunkach są trudne do wyeliminowania. Ptaki utrzymywane indywidualnie rzadziej są zarażone pasożytami, a rozpoznawanie i leczenie parazytoz jest u tych papug łatwiejsze.

Z uwagi na fakt, że papugi są w większości ziarnojadami, inwazje przywr i tasiemców, wymagających żywiciela pośredniego, są niezmiernie rzadkie u tej grupy ptaków. W poniższym artykule nie opisuję również inwazji pasożytów krwi, których jak dotąd nie obserwowałam u papug w Polsce. Najczęściej spotykane są inwazje pierwotniaków i nicieni, jak również roztoczy. W przypadku pasożytów bytujących w przewodzie pokarmowym papug do zarażenia dochodzi przeważnie drogą fekalno-oralną (na przykład Ascaridia spp.) lub oralno-oralną (na przykład Trichomonas spp.).

Inwazje wywoływane przez pierwotniaki

Trichomonoza

Trichomonas gallinae to wiciowiec, który bytuje głównie w początkowym odcinku przewodu pokarmowego ptaków. Pasożyt jest kształtu gruszkowatego do okrągłego i mierzy 10-20 µm. Ma cztery przednie wici i aksostyl zwrócony w kierunku tylnym (15). Inwazję Trichomonas spp. najczęściej obserwuje się u papużek falistych (Melopsittacus undulatus), rzadziej u nierozłączek (Agapornis spp.) i łąkówek (Neophema spp.). Największą papugą, u której jak dotąd stwierdziłam trichomonozę, była nimfa (Nymphicus hollandicus). Prawdopodobnie na tę chorobę podatnych jest więcej gatunków, ale nie wszystkie mają okazję się zarazić.

U ptaków z dobrze działającym układem odpornościowym inwazja jest najczęściej bezobjawowa (trichomoniaza), ale młody wiek, stres, nieodpowiednie warunki utrzymania i współistniejące choroby mogą wpłynąć na pojawienie się objawów klinicznych (trich...

Diagnostyka. Preparat mikroskopowy – świeży wymaz z jamy dziobowo-gardłowej, przełyku, wola lub popłuczyn z wola.

Leczenie. Zwykle stosuje się metronidazol, karnidazol lub ronidazol (tab. I). Nie jest wskazane odrywanie złogów od błony śluzowej bez wcześniejszej farmakoterapii. Skutkuje to zazwyczaj silnym krwawieniem, które może doprowadzić do śmierci. Jeśli...