MAGWET
ZALOGUJ
MAGWET
Prenumeruj
Odnów Subskrypcję
Prenumeruj
Czasopisma
Magazyn Weterynaryjny Weterynaria po Dyplomie
Praktyka
Kliniczna
Anestezjologia Behawioryzm Chirurgia Choroby wewnętrzne Choroby zakaźne Dermatologia Diagnostyka laboratoryjna Diagnostyka obrazowa Endokrynologia Farmakologia i toksykologia Gastroenterologia Geriatria Hematologia Kardiologia Laryngologia Nefrologia i Urologia Neurologia Okulistyka Onkologia Ortopedia Parazytologia Rehabilitacja Rozród Stany nagłe Stomatologia Żywienie
Gatunki
Małe zwierzęta Konie Przeżuwacze Świnie Ptaki Zwierzęta egzotyczne Zwierzęta dzikie
Zarządzanie
Praktyką
Prawo Psychologia Zarządzanie
Wydarzenia
Akademia po Dyplomie POLECAMY Multiforum Webinaria
Filmy
Sklep
Koszyk
0
ZALOGUJ
Zarejestruj
Zaloguj
Zarejestruj
Trwa Wiosenna Promocja! Rabaty do -80% na publikacje i multimedia weterynaryjne. Skorzystaj z oferty >

Choroby zakaźne Psy

Choroba Aujeszkyego u psa – przypadek kliniczny

11/01/2023

Artykuł ukazał się
Magazyn Weterynaryjny
2023
01

Choroby zakaźne

Choroba Aujeszkyego u psa – przypadek kliniczny

dr n. wet. Artur Dobrzyński

Katedra Chorób Małych Zwierząt i Klinika, Instytut Medycyny Weterynaryjnej, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Choroba Aujeszkyego znana jest lekarzom weterynarii od wielu lat. Kojarzona jest głównie jako problem zdrowotny świń, rzadziej bydła i innych gatunków zwierząt gospodarskich. Nader rzadko natomiast znajduje się w literaturze doniesienia o tej chorobie u psów.

Wstęp

Choroba Aujeszkyego (Aujeszky’s disease) nazywana jest także wścieklizną rzekomą (pseudorabies), meningoencephalitis infectiosa Aujeszky bądź paralysis bulbaris infectosa. Nazwa choroby pochodzi od jej odkrywcy, którym był Węgier Aladar Aujeszky. W 1902 roku opisał on przypadki zachorowań świń, wskazując jednoznacznie na ich wirusową etiologię. W Polsce chorobę po raz pierwszy opisał w 1958 roku Leopold Ugorski jako chorobę lisów karmionych wieprzowiną (1, 2).

Czynnik etiologiczny

Choroba wywoływana jest przez herpeswirus świń typu 1 – Suis Herpesvirus 1 (SHV-1). Jest to tzw. wirus neurotropowy. Może on przetrwać w środowisku poza organizmem świń nawet trzy tygodnie. Wirus ten jest stosunkowo wytrzymały na panujące warunki fizyczne. Jest oporny na wysychanie i niskie temperatury, a także częściowo na promieniowanie jonizujące. Jest natomiast wrażliwy na wysokie temperatury (gotowanie niszczy go w ciągu 40 minut), na promieniowanie ultrafioletowe, niskie pH (od 2 do 6) i wysokie pH (od 11 do 14). Wykazuje też wrażliwość na preparaty odkażające, na przykład 2% fenol, 3% lizol, 0,1% kwas nadoctowy, 2% sublimat.

Źródła i drogi zakażenia

Głównym nosicielem, rezerwuarem i źródłem zakażenia są chore świnie. Wydalają one wirusy wraz ze śliną, wydzieliną z nosa, z dróg rodnych, z mlekiem, nasieniem i wodami płodowymi. Dla psów niebezpieczne jest surowe mięso i odpady poubojowe. Trzeba również zaznaczyć, że źródłem zakażenia mogą być także chore dziki, których tkanki mogą po spożyciu zagrażać życiu psów polujących (3). Na zakażenie wirusem podatne są prawie wszystkie gatunki ssaków (4).

Opis przypadku

Do kliniki trafił pies, samiec, mieszaniec labradora, maści biszkoptowej, w wieku około 3,5 roku. Na podstawie przedstawionej książeczki szczepień ustalono, że osobnik ten poddany był prawidłowej profilaktyce parazytologicznej (pasożyty wewnętrzne) w wieku dwóch i czterech tygodni oraz w szóstym tygodniu życia, a także prawidłowemu terminarzowi szczepień podstawowych. W wieku sześciu tygodni podano mu szczepionkę typu puppy DP (nosówka oraz parwowiroza), a w wieku dziewięciu tygodni szczepionkę DHP (nosówka, choroba Rubartha oraz parwowiroza), powtórzoną w wieku 12 tygodni. W wieku 15 tygodni psu podano szczepionkę przeciwko wściekliźnie. Szczepienia przeciwko wściekliźnie powtarzane były zgodnie z literą prawa, tj. każdego roku. Natomiast ostatnie szczepienia DHP wykonano rok przed wizytą.

Podczas oględzin zwierzęcia nietrudno było zauważyć rozliczne mechaniczne uszkodzenia ciała (ryc. 1, 2). Pies sprawiał wrażenie pobudzonego, a jednocześnie mocno przestraszonego. Wykazywał zaburzenia neurologiczne, takie jak spętany chód (ryc. 3), niezborność, nadmierną wokalizację (ryc. 4) oraz silny świąd. Objawom tym towarzyszyły: tachykardia, przyspieszony oddech, temperatura 40,2°C, bladość spojówek i śluzówek, nierówna wielkość źrenic i umiarkowany ślinotok.

 

Medium choroba ryc1 opt

Ryc. 1. Zaburzenia neurologiczne – samouszkadzanie. Widoczne uszkodzenie lusterka nosowego.

Medium choroba ryc2 opt

Ryc. 2. Zaburzenia neurologiczne – samouszkadzanie. Widoczne uszkodzenie małżowiny usznej.

Medium choroba ryc3 opt

Ryc. 3. Zaburzenia neurologiczne – spętany chód.

Medium choroba ryc4 opt

Ryc. 4. Zaburzenia neurologiczne – permanentna wokalizacja.


W trakcie zbierania wywiadu ustalono, że pacjent jest psem pracującym, pilnującym fermy świń. Właściciel twierdził, że objawy pojawiły się nagle. Zapytany o sposób żywienia zwierzęcia przyznał, że pies dostaje do jedzenia różnego rodzaju wieprzowinę. Wszystko nagle zaczęło układać się w całość, dla choroby Aujeszkyego u psów typowy jest bowiem krótki okres inkubacji, wynoszący zaledwie 2-9 dni (5). Początkowo dochodzi do utraty apetytu, pojawiają się wymioty i ślinotok, oddech zwierzęcia jest ciężki, głos jest zmieniony. Obserwuje się naprzemienne stany podniecenia i apatii. Rozwijają się zaburzenia neurologiczne, na przykład spętany chód oraz nasilony świąd z samookaleczaniem (ryc. 5). Do śmierci zwierzęcia dochodzi najczęściej w ciągu 24-48 godzin od wystąpienia pierwszych objawów. W tym przypadku śmierć psa nastąpiła po 72 godzinach.

  

Medium choroba ryc5 opt

Ryc. 5. Zaburzenia neurologiczne – samouszkadzanie. Prawie całkowita autoamputacja ogona.

Medium choroba ryc6 opt

Ryc. 6. Stadium apatii u psa z chorobą Aujeszkyego.

Postępowanie

Pomimo aktualnych szczepień przeciwko wściekliźnie, a także oświadczenia właściciela o braku pokąsania psa w ciągu ostatnich trzech miesięcy, zdecydowano o konieczności badania przesiewowego w kierunku wścieklizny. Wykonano badanie immunofluorescencji tkanki mózgowej. Uzyskano wynik ujemny. Ze względu na brak ekspozycji (pokąsania) odstąpiono od dalszej diagnostyki wściekliznowej. Właściciel zwierzęcia także stanowczo odmówił jakichkolwiek badań pośmiertnych psa.

następna strona>
1 2 >
OSTATNIO DODANE
[relacja] APD Weterynaria 2023 - edukacja dla przyszłości - interdyscyplinarne wyzwania współczes...
Radiologia Klatki Piersiowej i Jamy Brzusznej: Pakiet kursów ze zniżką i aż 60 pkt edukacyjnych!
Drobnoustroje ciągle górą
Coraz łatwiej o wypalenie zawodowe
XVII Konferencja Bujatryczna, 26-27.05.2023 r., PIWet–PIB, Puławy
POLECANE ARTYKUŁY
Farmakologia i toksykologia
Opioidowa farmakoterapia bólu okołooperacyjnego u psów i kotów
Onkologia
Ośmioletnia suka z nawrotowym krwiomoczem
Hematologia
Zależne od rasy zmiany w obrazie krwi u psów i kotów. Cz. II
Choroby zakaźne
Grzybice narządowe kotów – aktualne dane
Onkologia
Dziesięć najczęstszych nowotworów u psów w Polsce
Chirurgia
Rany u małych zwierząt. Cz. III. Czemu rana się nie goi
Dermatologia
Toczniowe zniekształcenie pazurów u psów jako rzadka forma tocznia – rozpoznawanie i leczenie
Parazytologia
Motyliczka mięśniowa – możliwości rozpoznawania nowego zagrożenia
NEWSLETTER
OBSERWUJ NAS NA
NASZE PUBLIKACJE
  • Magazyn Weterynaryjny
  • Zamów prenumeratę
  • Weterynaria po Dyplomie
  • Zamów prenumeratę
  • Czytaj on-line Magazyn Weterynaryjny
  • Czytaj on-line Weterynaria po Dyplomie
  • Filmy
  • Rada Programowa Magazynu Weterynaryjnego


AKADEMIA PO DYPLOMIE WETERYNARIA
  • Termin i miejsce
  • Program
  • Koszty uczestnictwa
  • Rejestracja online


POMOC
  • Polityka prywatnosci
  • Zadaj pytanie
  • Logowanie i rejestracja
  • Regulamin
  • Metody płatności
  • Regulamin publikowania prac
  • Filmy Pomoc
  • Kontakt


KONTAKT

Medical Tribune Polska Sp. z o.o.
ul. Powązkowska 44C
01-797 Warszawa
NIP: 521-008-60-45


801 044 415
+48 (22) 444 24 44
kontakt@magwet.pl
Nr konta: 13 1600 1068 0003 0102 0949 9001

Kontakt w sprawie reklam: magwet-reklama@medical-tribune.pl

Anuluj