MAGWET
ZALOGUJ
MAGWET
Prenumeruj
Odnów Subskrypcję
Prenumeruj
Czasopisma
Magazyn Weterynaryjny Weterynaria po Dyplomie
Praktyka
Kliniczna
Anestezjologia Behawioryzm Chirurgia Choroby wewnętrzne Choroby zakaźne Dermatologia Diagnostyka laboratoryjna Diagnostyka obrazowa Endokrynologia Farmakologia i toksykologia Gastroenterologia Geriatria Hematologia Kardiologia Laryngologia Nefrologia i Urologia Neurologia Okulistyka Onkologia Ortopedia Parazytologia Rehabilitacja Rozród Stany nagłe Stomatologia Żywienie
Gatunki
Małe zwierzęta Konie Przeżuwacze Świnie Ptaki Zwierzęta egzotyczne Zwierzęta dzikie
Zarządzanie
Praktyką
Prawo Psychologia Zarządzanie
Wydarzenia
Akademia po Dyplomie POLECAMY Kongresy Multiforum Webinaria Odkryj swój dermatologiczny zmysł
Filmy
Aktualności
Sklep
Koszyk
0
ZALOGUJ
Zarejestruj
Zaloguj
Zarejestruj

Koty Parazytologia Psy

Pierwotniaki o potencjale zoonotycznym.
Cz. I. Giardioza

08/02/2023

Parazytologia

Pierwotniaki o potencjale zoonotycznym.
Cz. I. Giardioza

dr n. med. lek. wet. Dawid Jańczak

specjalista weterynaryjnej diagnostyki laboratoryjnej, kierownik laboratorium ANIMALLAB

Giardia intestinalis to powszechnie występujący pasożyt przewodu pokarmowego, będący przyczyną ostrych lub przewlekłych biegunek u ludzi i zwierząt. Zarażenie Giardia wywołuje całą kaskadę odpowiedzi immunologicznej w błonie śluzowej jelit. W diagnostyce wykorzystuje się przede wszystkim techniki mikroskopowe lub szybkie testy diagnostyczne. Zwalczanie pasożyta bywa długotrwałe, a same inwazje często są nawracające. W zwalczaniu można stosować preparaty z różnych grup leków, a także wspomagać się probiotykami.

Pierwotniaki Giardia intestinalis (synonimy: G. duodenalis, G. lamblia) są najczęstszą przyczyną zarażeń przewodu pokarmowego ludzi oraz innych ssaków (1, 2). Źródło zarażenia stanowią inwazyjne cysty pierwotniaka obecne w środowisku, głównie w glebie oraz w wodzie. Pierwotniak został podzielony na osiem genogrup (genotypów), które określa się mianem zbiorów. Oznaczono je literami od A do H (1, 3, 4). U ludzi zarażenia powodują głównie pierwotniaki ze zbiorów A oraz B. Niemniej zdarzają się przypadki zarażeń ze zbiorów typowo odzwierzęcych, jak C, D i E (5, 6).

Do zarażenia dochodzi drogą pokarmową poprzez połknięcie inwazyjnych cyst. Pod wpływem działania enzymów trawiennych oraz kwasu solnego cysty już w żołądku zaczynają uwalniać ekscyzoity. Cysta ulega całkowitemu rozerwaniu w dwunastnicy z powodu gwałtownej zmiany pH z kwaśnego na zasadowe. Każdy ekscyzoit generuje powstanie czterech trofozoitów w dwóch cyklach podziału komórkowego (7). Trofozoity zasiedlają początkowy odcinek jelit, w tym dwunastnicę oraz jelito czcze. Niekiedy pierwotniaki zasiedlają przewody żółciowe, powodując ich zapalenie (8).

Wśród najczęściej opisywanych objawów giardiozy należy wymienić biegunkę, ból brzucha, wzdęcia, tłuszczowe stolce, utratę masy ciała oraz zaburzenia wchłaniania (1). Ze względu na to, że jeden gatunek pierwotniaka jest w stanie zarazić zarówno ludzi, jak i zwierzęta, a jednocześnie wywołać chorobę przewodu pokarmowego, Giardia intestinalis jest powszechnie uznanym pasożytem o potencjale zoonotycznym.

Pierwotniaki z rodzaju Giardia

Giardia intestinalis nie jest jedynym przedstawicielem w obrębie tego rodzaju. Obecnie znanych jest jeszcze sześć gatunków pierwotniaków z rodzaju Giardia, powodujących zarażenia u płazów (Giardia agilis Kunstler, 1882), gadów (Giardia varani Lavier, 1923), ptaków (Giardia ardeae Noller, 1920, Giardia psittaci Erlandsen and Bemrick, 1987), gryzoni (Giardia muris Benson, 1908) oraz piżmaków i norników (Giardia microti Benson, 1908) (1, 3).

Artykuł dostępny tylko dla zalogowanych użytkowników

Zaloguj się

Nie masz konta na Magwet? Załóż konto
Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Giardioza psów i kotów

Prewalencja G. intestinalis u psów w krajach europejskich waha się od 5,3% w Finlandii, 22,7% w Belgii, aż do 64% we Włoszech (11-13). W Polsce zgodnie [...]

Giardioza gryzoni, zajęczaków i fretek

Inwazje wywołane przez G. intestinalis u gryzoni opisano w Europie (22), w tym także w Polsce (23). Pantchev i wsp. przy użyciu testu ELISA wykryli antygen [...]

Giardioza ludzi

Prewalencja G. intestinalis u ludzi na świecie jest bardzo różna, co wynika z uwarunkowań higienicznych, m.in. dostępu do czystej bieżącej wody, statusu ekonomicznego [...]

Giardia i odpowiedź immunologiczna

Błona śluzowa wyściełająca światło przewodu pokarmowego stanowi pierwszą linię obrony przed patogenami jelitowymi, a jej grubość waha się od 50 do 450 [...]

Giardia i jej wpływ na mikrobiom

Badania przeprowadzone na myszach z wykorzystaniem wzorcowego szczepu Giardia muris wykazały istotne zmiany w mikroflorze przewodu pokarmowego – zarówno jelita cienkiego, jak i okrężnicy. [...]

Objawy kliniczne giardiozy

G. intestinalis jest przyczyną ostrych lub nawracających biegunek. Okres inkubacji giardiozy wynosi 7-10 dni. Ostra biegunka może trwać kilka dni i obfitować [...]

Diagnostyka giardiozy

Badanie kontrolne metodą mikroskopową po leczeniu powinno zostać wykonane minimum siedem dni po jego zakończeniu, co wynika z okresu prepatentnego pierwotniaka, który [...]

Leczenie giardiozy w weterynarii

Badania kliniczne oraz badania na modelach zwierzęcych wykazały pozytywny wpływ różnych szczepów bakterii probiotycznych w ograniczaniu lub zwalczaniu inwazji wywoływanych przez pierwotniaki [...]

Leczenie giardiozy w medycynie

Badania kliniczne oraz badania na modelach zwierzęcych wykazały pozytywny wpływ różnych szczepów bakterii probiotycznych w ograniczaniu lub zwalczaniu inwazji wywoływanych przez pierwotniaki [...]

Probiotyki w zwalczaniu giardiozy

Badania kliniczne oraz badania na modelach zwierzęcych wykazały pozytywny wpływ różnych szczepów bakterii probiotycznych w ograniczaniu lub zwalczaniu inwazji wywoływanych przez pierwotniaki [...]

Przeżywalność cyst Giardia w środowisku i dezynfekcja

Cysty G. intestinalis są w stanie zachować żywotność nawet przez 3-6 miesięcy w glebie przy temperaturze nieprzekraczającej 20°C, a w wodzie o temperaturze 6°C pozostają żywotne [...]

OSTATNIO DODANE
„Oblicza weterynarii” – kampania, która oddaje głos lekarzom weterynarii
Ukończyłeś studia weterynaryjne w 2025 roku? Skorzystaj z bonu edukacyjnego!
BVA przedstawia nowe zasoby dietetyczne dla zwierząt domowych
Certyfikowane Szkolenie  Gastroenterologia psów i kotów
Niespokojne koty są bardziej narażone na nawracające zapalenie pęcherza moczowego
POLECANE ARTYKUŁY
Farmakologia i toksykologia
Opioidowa farmakoterapia bólu okołooperacyjnego u psów i kotów
Onkologia
Ośmioletnia suka z nawrotowym krwiomoczem
Hematologia
Zależne od rasy zmiany w obrazie krwi u psów i kotów. Cz. II
Choroby zakaźne
Grzybice narządowe kotów – aktualne dane
Onkologia
Dziesięć najczęstszych nowotworów u psów w Polsce
Chirurgia
Rany u małych zwierząt. Cz. III. Czemu rana się nie goi
Dermatologia
Toczniowe zniekształcenie pazurów u psów jako rzadka forma tocznia – rozpoznawanie i leczenie
Parazytologia
Motyliczka mięśniowa – możliwości rozpoznawania nowego zagrożenia
NEWSLETTER
OBSERWUJ NAS NA
NASZE PUBLIKACJE
  • Magazyn Weterynaryjny
  • Zamów prenumeratę
  • Weterynaria po Dyplomie
  • Zamów prenumeratę
  • Czytaj on-line Magazyn Weterynaryjny
  • Czytaj on-line Weterynaria po Dyplomie
  • Filmy
  • Rada Programowa Magazynu Weterynaryjnego


AKADEMIA PO DYPLOMIE WETERYNARIA
  • Termin i miejsce
  • Program
  • Koszty uczestnictwa
  • Rejestracja online


POMOC
  • Polityka prywatnosci
  • Zadaj pytanie
  • Logowanie i rejestracja
  • Regulamin
  • Metody płatności
  • Regulamin publikowania prac
  • Filmy Pomoc
  • Kontakt


KONTAKT

Medical Tribune Polska Sp. z o.o.
ul. Grzybowska 87
00-844 Warszawa
NIP: 521-008-60-45


801 044 415
+48 (22) 444 24 44
kontakt@magwet.pl
Nr konta: 13 1600 1068 0003 0102 0949 9001

Kontakt w sprawie reklam: magwet-reklama@medical-tribune.pl

Anuluj