Atopowe zapalenie skóry u psów jest najpowszechniej rozpoznawaną chorobą alergiczną u tego gatunku. Definiowane jest jako genetyczna predyspozycja do rozwoju przebiegającej ze świądem alergicznej choroby skóry i zależy od przeciwciał, głównie klasy IgE, w stosunku do alergenów środowiskowych (10).

U psów choroba przyjmuje charakterystyczny obraz kliniczny, ale nie ma w jej przypadku objawów bezwzględnie typowych (patognomonicznych). Proces rozpoznawania jest długotrwały i opiera się na informacjach o przebiegu choroby, analizie objawów klinicznych (spełnieniu klinicznych kryteriów diagnostycznych, przykładowo według Favrota) oraz wykluczeniu innych chorób o podobnym przebiegu. Istotną, aczkolwiek nie decydującą wskazówką w jej rozpoznawaniu jest diagnostyka alergologiczna polegająca na przeprowadzeniu testów skórnych lub oznaczaniu mian przeciwciał swoistych (5, 7). Rozpoznanie choroby wymaga, by wszystkie elementy były właściwie przeprowadzone. W przeciwnym wypadku możliwe jest ustalenie błędnego rozpoznania, szczególnie – w związku z identycznymi objawami – w przypadku atopowego zapalenia skóry wywołanego alergią pokarmową. Szczegółowe postępowanie dotyczące dwóch pierwszych elementów, tzn. wykluczenia innych chorób o podobnym przebiegu oraz diagnostyki klinicznej, nie będzie tu szczegółowo omawiane. Informacje na ten temat Czytelnik znajdzie w odpowiednich opracowaniach (5, 7, 15, 33).

Testy alergiczne nie powinny być traktowane jako jedyna metoda pozwalająca na ustalenie rozpoznania. Nie należy ich w żadnym wypadku traktować jako metody laboratoryjnej służącej do rozpoznania atopii. Powinno się je uważać za element uzupełniający diagnostykę. Wskazaniem do przeprowadzenia diagnostyki alergologicznej są przede wszystkim sytuacje, gdy wyniki uzyskane w ten sposób będą przydatne w dalszym leczeniu pacjenta – w celu przygotowania immunoterapii swoistej (odczulania). Testy te należy przeprowadzić u psów, u których objawy choroby są długotrwałe i widoczne co najmniej trzy miesiące w roku, są to objawy ciężkie według skali CADESI, leczenie objawowe nie przynosi zadowalających rezultatów lub występują skutki uboczne przy jego stosowaniu.

Czynnik uczulający może być wykazany dwiema metodami – przy zastosowaniu testów skórnych (zwykle są to testy śródskórne) oraz za pomocą oznaczania mian przeciwciał swoistych. Obie metody są powszechnie stosowane w diagnostyce alergologicznej, choc...

Korelacja pomiędzy wynikami uzyskanymi w testach śródskórnych i w oznaczaniu mian przeciwciał nie jest wysoka (8, 26). Obie metody wykazują podobną wartość w przypadku zastosowania ich wyników do doboru alergenów w immunoterapii swoistej (28). W z...