W artykule opisano leczenie rozległego uszkodzenia skóry u kota wychodzącego. Terapię przeprowadzono metodami zachowawczymi z bardzo dobrym skutkiem, w czasie krótszym niż trzy tygodnie pacjent nie wymagał opieki lekarskiej. W trakcie leczenia wykorzystano dostępne na rynku materiały opatrunkowe w zmiennym schemacie użytkowania.

Dnia 15 listopada do przychodni zgłoszony został pacjent – kotka rasy europejskiej w wieku około sześciu miesięcy. Podczas telefonicznego umawiania wizyty właściciel zgłosił „dwie dziurki na plecach”. Podejrzewając ugryzienie oraz konieczność chirurgicznego opracowania rany, poproszono o stawienie się na czczo.

Podczas oględzin stwierdzono rozległą ranę skóry pokrytą martwą tkanką, sięgającą doczaszkowo mniej więcej do kości krzyżowej, doogonowo do nasady ogona, bocznie około 5 cm na obie strony kręgosłupa. Rana była cuchnąca, z obfitą ropną wydzieliną penetrującą wszystkie warstwy skóry. Warstwa mięśniowa wydawała się nieuszkodzona mechanicznie, jedynie objęta ropnym procesem zapalnym. Geneza rany pozostaje nieznana. Po ustaleniach z wywiadu oraz badaniu klinicznym jako najbardziej prawdopodobną przyczynę ustalono pogryzienie przez inne zwierzę, niezauważone przez właściciela do momentu pojawienia się cuchnącej woni. Według opiekunów kotka pozostawała w dobrej kondycji, natomiast badanie kliniczne wskazywało na wyraźne osłabienie i apatię. Badanie morfologiczne krwi wykazało limfocytozę (34 tys./µl), poza tym brak było odchyleń od wartości referencyjnych, również w badaniu biochemicznym surowicy.